Astrid in India & Nepal
Door: Astrid
Blijf op de hoogte en volg Astrid
15 November 2008 | India, New Delhi
De keuze is gemaakt, de reis geboekt. De countdown is begonnen.
Dit is mijn verhaal:
India & Nepal 15 november tot 7 december 2008
De Coca Cola route
Zondag 16 november
Ik ben in India. We zijn er gekomen met Swissair. Overstappen in Zurich. De vertraging was een uur. Van Delhi ik liep naar de bus. Ik ademde diep en rook smog, de vakantiegeur van Azie. Naar Jaipur was het een hobbelige bustocht van 6 uur. Het was nacht toen we aankwamen. We werden geacht te gaan slapen in de bus. Dat is min of meer gelukt. Toen begon de dag. Ik zag India. Alles wat wielen heeft beweegt zich voort. Ook zag ik olifanten, heel normaal in India. Kamelen, koeien, varkens, kippen, honden...alles liep op die weg. Na een reis van circa 24 uur mochten we rond 10.00 uur onze hotelkamer in.
Zondag 17 november 2008
The City Palace en Moon Palace.
Om de City palace te bezoeken kon je lopend de berg op, met de jeep of met de olifant. Het is net de Efteling, de wachttijd voor de olifant loopt op tot 3 uur. Voor mij is er een jeep.
Ik vind de paleizen mooi maar de olifanten fascinerend. Ze lopen overal op straat. Soms moet je deze enorme beesten op enkele centimeters passeren. Vervolgens een rit met de fietstaxi. Voor 10 roepies(18 euro cent) lieten we ons samen door het oude centrum rijden. Ik heb het overleefd, heb veel foto's gemaakt en had een natte kont door het zweten terwijl ik niet eens zelf heb gefietst. Het is heel erg vies. Overal staan mannen tegen muren te plassen, overal ruik je afval en overal hoor je onophoudelijk getoeter. De zwerfkinderen lopen tot 200 meter met je mee en zeggen mama tegen me of nog erger oma. Het is verscheurend. India is overweldigend.
Het verkeer.
De gemiddelde snelheid van het verkeer in de stad is 20 tot 25 kilometer per uur. Het verkeer rijdt links maar daar moet je niet al te zeer op rekenen. Er rijden Tuk-Tuks, riksja's, fietsen, kamelen, paarden, koeien, bakfietsen, motoren, auto's, vrachtwagens, bussen en tankauto's. Voorts bewegen zich voetgangers in het verkeer. De bedoeling is dat je elkaar op maximaal 1 cm afstand passeert. Al het verkeer dient zich zonder te kijken op de weg te vervoegen zonder elkaar voorrang te geven. De sterkste en meest roekeloze heeft die voorrang. Als de weg leeg is (komt soms voor) dan dient het voertuig midden op de weg te rijden. Indien zich een tegenligger aandient dienen de beide voertuigen zich zo lang als het kan in het midden van de weg te rijden. Degene die als eerste uitwijkt heeft verloren. Let wel: er mag niet meer dan 1 cm tussen beide voertuigen zitten! Dit alles wordt gekruid door een continue getoeter.
Alleen fietsers en dieren voeren geen licht, de rest gebruikt groot licht.
Milieu
India is het land van de kringloop. Alles wordt op straat gegooid en door de liefhebber weer opgeraapt of opgegeten. Koeienpoep wordt meestal gelijk geraapt. Dat is brandstof. In het profiel van mijn schoenen sleep ik het mee door de stad.
Tuk-Tuk rijders (spreek snel achter elkaar uit) maken van elk ritje een echte race. Een beter staaltje van scherp rijden kun je je niet voorstellen.
Vogelvrij
Als toerist ben je vogelvrij. Zodra je het hotel uitkomt omcirkelen diverse Tuk-Tuk chauffeurs, riksja rijders, koopmannen, bedelaars en bedelaarskinderen je. Ze zeggen hard HELLO of GOED MORNING of NAMASTE. Reageer in elk geval niet. Je voelt je daar onbeschoft onder. Reageer je wel, dan verdriedubbelt het aantal stalkers zich binnen enkele seconden. Het beste is rustig door te lopen. Na verloop van een minuut of 5 schud je de meeste wel van je af. Laatst betrapte ik me dat ik de laatste met een arrogant gebaar wegwuifde... het hielp wel heel even.
Wat India met mij doet en Tuk-Tuks
Tuk-Tuks zijn heel handig om van A naar B te komen zonder langs de kant van de weg de kans te lopen van je sokken te worden gereden. Dat gaat als volgt: je speelt een aantal Tuk-Tuk rijders tegen elkaar uit om tegen het laagst mogelijke bedrag je ergens heen te brengen. Je stapt in. De chauffeur heeft allang in de gaten dat je uit Holland/Amsterdam komt en laat zijn boekje met aardige woorden van andere toeristen zien. Of je daar ook wat in wil schrijven. Geen probleem. We zijn de beroerdste niet. Vervolgens gaat hij rijden, niet naar de plaats van bestemming, maar naar een shop waar je iets moet kopen. Stap niet uit, maar herhaal je bestemming. Dat zal zich tijdens de rit nog enkele malen herhalen.
Als je dan bij je bestemming bent vraagt de chauffeur of hij op je mag wachten. Als je daarmee instemt weet de chauffeur dat hij een gegarandeerde rit heeft. Hij blijft uren op je wachten.
Ik hou er niet van anderen op me te laten wachten. Ik ben altijd op tijd, houdt me aan mijn afspraken. Anderen op je te laten wachten is not done. Hier in India is het de gewoonste zaak van de wereld. .Als ik dan eindelijk klaar ben in het restaurant of wat voor bestemming ook, heb ik gaan idee meer hoe mijn Tuk-Tuk chauffeur eruit ziet. Als ik naar buiten loop zie ik een chauffeur met in zijn ogen een blijde blik van herkenning. Dat is hem dan. Hij mag me naar het hotel brengen. Ik heb iemand laten wachten en ik vind het wel prettig.
Jaipur, de roze stad, hoofdstad van de deelstaat Rajasthan.
Gezien in Jaipur:
Paleis der winden Hawa Mahal
Fort Amber
Apentempel
We hebben een Tuk-Tuk met chauffeur gehuurd die ons naar de apentempel bracht. Hij bood aan op ons te wachten. Het blijft vreemd, iemand die op je wacht. Te zien zijnl apen, koeien, honden, vogels en vooral veel afval. Ik ben gefascineerd door de apen die werkelijk overal zitten. Wat een vieze bende! Wat veel poep. In de tempel woonde een gezin met 5 kinderen. Vier daarvan hadden een schooluniform aan. Een van de meisjes bedelde constant om een pen. Alle schoolspullen inclusief pen en uniformen worden door de staat verschaft.
Bollywoodfilm
Geen groter contrast denkbaar dan de bioscoop met 1500 zitplaatsen en het straatleven. De ontvangst is in een enorme hal met mooie vloerbedekking. Voor even is alle stof en viezigheid verdwenen. Het is een andere wereld. Wij konden de film redelijk goed volgen. Een klassiek liefdesverhaal met gezang in het Hindi. Toen de geliefden elkaar dan eindelijk kregen klapte de zaal.
Er zijn weinig toeristen in India. We hebben veel bekijks. Toen de reisleider de film uitlegde aan ons en de overige leden van het reisgezelschap van in totaal 14 man, stonden zeker 50 locals om ons heen om dat eens goed te bekijken.
Woensdag 19 november
Op weg van Jaipur naar Agra:
Gezien: Fateh Sikri, een verlaten keizerstad met de grote moskee.
Het is heel leuk om 6 uur in de bus te zitten. Ik kom ogen en oren tekort.
Agra - De Taj Mahal bij zonsondergang
De Taj Mahal staat in de meeste reisgidsen. Hij ziet er mooi en wit uit, meestal gespiegeld in het water. De reisleider had ons nog net op tijd voor de toegangspoort van de Taj Mahal afgezet. Het is ten strengste verboden scherpe voorwerpen mee te nemen. Met alleen mijn paspoort, geld en fototoestel was ik klaar om dit wonder te zien. Na gefouilleerd te zijn mocht ik naar binnen. Alle foto's en omschrijvingen van dit wonder kunnen niet overbrengen wat ik zag, de schoonheid en symmetrie van de witte Taj Mahal is adembenemend, zowel van veraf als dichtbij. Binnenin was het donker. Daar stond de tombe van de vrouw voor wie de Taj Mahal als monument gebouwd is door haar man die zoveel van haar hield. Er wordt nog steeds wordt gesproken over zijn liefde voor haar. Gedurende 22 jaar hebben 22000 van de beste handwerkslieden aan de Taj Mahal gewerkt. Toen zij met hun opdracht klaar waren werden hun handen afgehakt zodat zij nooit meer iets zo perfects konden maken. Het enige zwarte in de Taj Mahal is de tombe van deze liefhebbende man en wrede opdrachtgever.
Niet alleen
Wij hebben vannacht met een aantal anderen in onze hotelkamer geslapen. Bijna was een van de kamergenoten in mijn rugtas gekropen. Door heldhaftig en kordaat optreden van Frank is dat voorkomen. De kakkerlakken hebben de kleur lichtbruin.
Met de riksja op pad.
Frank heeft voor een paar uur een eigen riksja rijder voor ons geregeld. Een oudere man, met enkele rotte tanden in zijn mond, geel oogwit en een gemene hoest. Wij zijn eerst naar de MacDonald geweest, vervolgens naar een aantal westerse malls, helaas was de supermarkt 2 dagen dicht. Arme ik. Toen naar het postkantoor om kaarten naar ons ouderlijk huis te sturen, door naar het rode fort om te eindigen in het internetcafé.
Prijs 60 roepies (0,96 euro). Onze man zei bij het afscheid dat hij de rest van de avond tegenover het hotel zou wachten voor het geval wij toch nog een keer van zijn diensten gebruik willen maken. AU!
Mijn gevoel gaat heen en weer tusse medelijden naar het heel prettig vinden zo rondgereden te worden. Als ik weer in Nederland met tegenwind in de regen moet fietsen zal ik aan deze wonderlijke middag terug denken.
Vandaag moeten we om 12.00 uur onze hotelkamer uit zijn. We vertrekken om 21.15 uur naar het station en brengen de nacht door in de trein in een 2e klas slaapwagon, drie slaapplaatsen boven elkaar, 6 per coupe. Vrijdag komen we aan in Varanasi.
Prijzen
Riksja nieuw 100 euro
Tuk-Tuk 1500 tot 2000 euro
Happy Meal (geen rund, maar kip) 1,92 euro
Liter euro loodvrij 0,80 euro
Liter diesel 0,64 euro
Fles water (liter) 0,32 euro
Postzegel 0,16 euro.
Blikje Cola 0,50 euro
Treinreis van Agra naar Varanasi.
Nieuw dier gespot: de rat. Hij liep op het station rond. Was groot en heel alert. Hij had z'n zinnen gezet op de stapel rugzakken. We moesten de rugzakken op een hoop doen en daar een kring om vormen om diefstal en insluiping tegen te gaan.
Met koekjes is hij weggelokt maar kwam steeds weer terug. De trein vertrok rond 1.30 uur ‘nachts. We kwamen rond 9.30 uur aan. De lakens waren schoon.
Ik heb goed geslapen. De trein heeft mij de hele nacht in slaap gewiegd. Soms werd ik wakker als de trein bij een station stil stond. Het was leuk om weer in de trein te slapen en alle drukte en gedoe daarom heen mee te maken. Rond 12.00 uur mochten we in de hotelkamer. Er was water en de douche was warm. Die douche was geen overbodige luxe!
Als toppunt van luxe hebben we schone kleren aangetrokken en onze vuile was oplaten halen en ja hoor, daar deden ze het weer... het is altijd het zelfde, elk kleding stuk tot en met de laatste vieze sok werd zorgvuldig bekeken en tot 2 maal toe geteld. Tjonge, jonge, wen ik daar ooit aan?
Het is prettig een pakketje schone was terug te krijgen. Zelfs mijn ondergoed en sokken zijn gestreken.
Vies
Als je een man bent en in India woont hoor je tegen buitenmuren aan te plassen. Voorts dien je op straat te spuwen. Er wordt luid gerocheld.
Verder is het van belang je rommel op straat te gooien. De straat is verder versiert met alles wat koeien kunnen eten en wat eruit koeien honden en varkens komt.
Het hotel waar ik zit heet Siddharth en is in het oude centrum van Varanasi.
Het straatleven hier is chaotisch en druk. Ik ben het wel gewend geraakt.
Ganges
Vanavond gaat het gebeuren, met een boot de Ganges op om crematies te zien. Dat klinkt heel luguber en sensatie gericht. Die crematies in het openbaar horen bij het leven. Het zijn er zo'n 250 per dag op diverse ghats. Per crematie kost het 350 kilo hout.
Feiten:
Crematie in moderne oven (de crematiefabriek staat aan de oever van de Ganges): 1,60 euro
Crematie op de oever van de Ganges: afhankelijk van je inkomen vanaf 0,50 euro
Hout per kilo: 50 euro
Nodig voor een creatie: 350 kilo.
De lijkverbranding moet binnen 24 uur na het intreden van de dood te beginnen.
De overledene wordt verpakt in een katoenen lijkzak.
Als je sterft in Varanasi dan houdt de eeuwige cyclus van het leven op en wordt je niet wedergeboren.
Na circa 3 dagen is de as afgekoeld. Deze wordt in een katoenen doek of urn verpakt.
De as wordt in de Ganges gegooid.
De Ganges is dermate vervuild dat als ik een slokje van dat water zou nemen ik binnen een uur doodziek zou worden.
Langs de Ganges wordt overal was gewassen, mensen baden zich er en wordt de mond mee gereinigd.
Met een roerboot werd ik langs de trappen en de crematieplaatsen van de Ganges geleid. In een botenfile kwam ik langs de meest beroemde crematieplaats. Ik zag diverse vuren branden. Een paar metersverder zag ik een vrouw met een pakje met haar blote voeten de Ganges in waden. Achter haar een 3 vrouwen. Allen waren in het wit gekleed. Zonder op de omgeving te letten wierp de vrouw het pakje met de as van haar geliefde open en vertrouwde het toe aan de Ganges. Gebukt mengde zij de as met het heilige water. Ik voel me een indringer en was ontroerd.
De volgende dag gaat het verder. Ik wandel met een gids door de stegen. Ik zie een lijkstoet met een houten baar het lichaam van een overledene in een lijkzak. Achter de overledene lopen een groot aantal mannelijke familieleden met elk stukken brandhout in hun armen. Het tempo is hoog. De stoet laat zich niet onderbreken. In de stegen hangt de geur van dood. De wind blaast de geuren van de crematieplaats de stegen in. Ik zal die lucht nooit vergeten.
Goud
Ik mag het dak van de gouden tempel zien. Daar zit 600 kilo goud in verwerkt. Na alweer uitvoerig gefouilleerd te zijn mag ik vanuit een steeg naar het dak kijken. Er is veel leger en politie op de been, er wordt voor een aanslag gevreesd. Ik moest opschieten, er zijn nog meer mensen willen kijken.
Mall
We gingen net een grote mall in. Iedereen moest door een poortje. Ik bliep altijd wel. Dan moest ik mijn tassen open maken. Die mall was vol met westerse winkels en een oorverdovende herrie. Gegeten hebben we bij een fastfood zaak uit India, lekker en goedkoop. Een heel complete maaltijd kost circa 2 euro per persoon. Lekkerrrr.
Van India naar Nepal.
Een bustocht van 13 uur. Ik zie het landschap steeds groener worden. De smog verdwijnt. Het is heerlijk frisse lucht in te ademen. Bij de grens wordt ik geacht 400 meter te lopen met m'n backpack en na India uit te zijn, wordt ik door mijn nieuwe reisleider ontvangen en een andere bus ingeleid. Eerst papieren invullen, dan gaat hij met alle paspoorten naar de douane. De bus staat in de file. De chauffeur zet z'n motor af. Geschrokken kijk ik op. Pech? Nee, dat is tegen de frog (smog). Er is geen getoeter. Alles gaat goed 's avonds laat arriveer ik in Lumbini om te overnachten. Alles gaat goed op een ding na. Frank is geveld door diarree en koorts. We hebben een nooddraaiboek: pijnstillers, diarree pillen en een al in India gekochte antibiotica kuur. Hij heeft niet veel van de reis meegekregen en continue geslapen.
Ik heb genoten van de rit. Ik ben in mijn element als ik in een bus zit en eindeloos naar het steeds weer veranderende landschap kan kijken.
Van Lumbini naar Pokhara.
Een bustocht van 9 uur. De Himalaya in. De tocht begint met een bezoek aan de geboortetempel (stoepa) van Boedha. Het is een parkachtige omgeving. Er hangt een sfeer van rust en ontspanning. Ik zou er dagen kunnen blijven. Binnen een uur is de drukte en vervuiling van India uit me. Ik voel me prettig, helder en heel wakker. In de verte zie ik de hoogste bergen ter wereld. De chauffeur en de bus-boy zien er jong uit. Ik zit een half uur lang met het zweet in mijn handen. Rakelings wordt langs ravijnen gereden. Het went. Het gaat goed, ik geef me over en geniet met een portie muziek in m'n oren van de omgeving. Na Frank op een hotelkamer te hebben achtergelaten, uit eten met de groep. Merk van het bier: Everest, in flessen van 650 ml, 5% alcohol en lekker!
Vandaag 25 november een trekking gedaan. Frank is weer hersteld en staat weer aan. Vrolijk gaat hij mee. Hoog in de bergen gegeten bij een daar wonende familie. De vergezichten zijn prachtig. Mijn beenspieren protesteren bij het afdalen. Ik dacht dat zij dat zouden doen bij het stijgen. De trappen die ik af moet lopen zijn eindeloos, liggen vol losliggende stenen. Er is nergens een leuning.
Vandaag heb ik het huis van de Daila Lama bezocht. Er wonen veel Tibetaanse vluchtelingen in Nepal. Uiteraard werd ik een tapijten weverij ingelokt met bijbehorende winkel ‘zucht‘. De volgende bezienswaardigheid is een waterval die in de moesson-tijd indrukwekkend moet zijn. Ja ja. Voor de beleefdheid heb ik foto's gemaakt. De sfeer in Pokhara is ontspannen. Er zijn geen stalkers en ik kan over de stoepen lopen. Er zijn winkels met nepmerk spul. Ik kan zomaar een winkel inlopen en uitlopen zonder iets te kopen zonder door talloze verkopers te worden aangeklampt. De afwezigheid van stof en smog is opvallend. Op straat ligt geen troep.
Nepal is een van de armste landen ter wereld. Het gemiddelde maandinkomen is 47 euro.
Ik heb geshopt. Al m'n beenspieren deden pijn van de trekking, maar ik voelde de pijn niet. Overal zijn leuke winkeltjes met nepmerkspullen. Als test heb ik 1 paar sokken van The North Face gekocht voor 1,20 euro. In de winkel zagen ze er goed uit. Ze zitten zonder schoenen heel prettig. Helaas is de teennaad dik en ongeschikt om de hele dag en avond in m'n elegante bergschoenen aan te hebben. Voor een bustocht voldoen ze uitstekend.
Na 3 wasbeurten waren de sokken onherkenbaar. Echt nepmerk spul.Verder heb ik de allernieuwste CD van Dido gekocht voor 2 euro, illegaal gekopieerd.
Het lot is vannacht op mij gevallen. Dit lot gaf mij diarree. Ik heb m'n stoppers genomen en voel me gelukkig uitstekend.
Kathmandu
Een grote stad met 1,5 miljoen inwoners. De smog hangt als een deken over de stad heen. Overal is smog, stof en viezigheid. Mensen dragen mondkapjes.
Ik heb gegeten in het restaurant waar ook Sir Edmund Hillery heeft gegeten toen hij als eerste de top van de Mount Everest heeft bereikt en veilig is terug gekomen. Er hebben tot nu toe 1100 mensen de top van de berg bereikt die het kunnen navertellen. De klimmers die de top hebben bereikt mogen hun leven lang gratis eten in dit restaurant. Ik behoor niet tot die mensen. Een bord eten en bier kosten 6 euro. Dat is duur, ik heb hetzelfde eten elders voor minder dan de helft gehad, maar ik wel in de schaduw van al deze sportievelingen gegeten.
De was
Het is tijd om de was weg te brengen. Dat is echt mannenwerk! Frank vertelde dat zelfs de receptionist de was met gestrekte armen telde met opgetrokken neus. Maar waarom gebeurt dit in de receptie van het hotel?
De ontvangst ruimte van het hotel is mooi, schoon en luxe uitgevoerd. Zelfs de gangen en het trappenhuis zijn bekleed met marmer. De hotelkamer is zoals gewoonlijk weer heel shabby. Ach: de lakens zijn schoon, de WC spoelt door, er is warm water en handdoeken. Wat wil ik nog meer?
Kathmandu, dag 2.
Ander woord voor Stoepa is Boedistisch heiligdom.
Vandaag excursie naar de mooiste stoepa's en tempels van deze plaats. De grote stoepa van Swayambunath en de apentempel.
De stoepa's waren groot, enorm. Alles liep daar rond, mensen, monniken, honden apen en duiven. Alles zat onder de poep. De sfeer in de stoepa's was mooi, alles lijkt in volledige harmonie. Er waren mensen die rond de tempel "kropen" staan - gestrekt op de buik liggen - staan - bidden. Dat gaat de hele dag door ter meerdere glorie van Boedha. Zij hebben hun buik beschermd met een kussen en hun handen met plankjes. Ik zag iemand een aalmoes geven. Deze persoon werd gezegend en met beide "beplankte" handen het hoofd aangeraakt.
Ook zou ik een Hindoe tempel plein (Durbar Square) bezoeken. Dat ging niet door omdat 2 jongens waren verdwenen. Een is buiten de stad dood gevonden. De situatie in die wijk is explosief.
Hotelpersoneel in de wijk zijn spontaan gaan staken. Er werd een dringend verzoek gedaan ons niet in die wijk in te gaan en in het hotel te blijven. In Nepal lossen ze hun conflicten op door geweld. Een andere manier moeten zij nog leren.
Dat word lezen bij kaarslicht. Om negen uur was er weer stroom, ik lag toen al lekker te slapen na eerst een flesje rum voor bederf te hebben behoed.
Als avondeten hadden we lekker uitziende broodjes en cake gekocht. Die waren niet te eten.
Zuinig met energie
Zo ben ik aan het internetten, zo kijk ik tegen een zwart scherm aan. De stroom valt hier voortdurend uit door een tekort aan brandstof (houtpulp en koeiendrek). Ik zat samen met Frank in een internetcafé samen met 10 locals toen de stroom uitviel. Men zei geen woord. Terwijl ik nog naar m'n zwarte scherm kijk, stond de rest op om te betalen. Het heeft 3 uur geduurd voor er weer stroom was. Helaas was het gedeelte van m'n tekst onopgeslagen verloren gegaan.
Een aantal prijzen:
Antibioticakuur tegen bloederige Nepalese diarree: 0,06 euro
Gewone antibioticakuur: 0,60 euro
Mandarijntje; 0,05 euro
Pakje sigaretten: 0,40 - 1,00 euro (afhankelijk van het merk)
Huis in Kathmandu met 5 slaapkamers, keuken en 2 badkamers op weinig grond: 75.000 euro (heel duur)
Hetzelfde huis in een dorp: 10.000 euro
Pak koekjes 0,10 - 0,15 euro
Zuurtjes: 2 voor 1 roebel (0,10 euro)
Wat wordt hier toch veel op straat gespuugd. Waar je ook kijkt, overal zie je natte klodders liggen.
Vanochtend vroeg werd de schone was gebracht. We lagen nog op bed. Frank (het blijft mannenwerk) stond de geüniformeerde bediende te woord en betaalde. Later kwam hij terug met een gezellig gekleurde onderbroek. Of die van hem was. Het viel niet te ontkennen, hij droeg een zelfde soort onderbroek...
Ik controleerde mijn was. De sokken waren niet gestreken. Het is gelukt er is iets speciaals: ze hebben alle linker sokken bij de linker sokken gerold en de rechter bij de rechter.
Baktapur
Dit is een stadje uit een sprookjesboek. De straten zijn mooi. Er rijd weinig verkeer en de tempels zijn betoverend mooi. Onder deze dunne korst van cultuur weer die alles overheersende viezigheid, stank en armoe. Een vies, bedelend meisje wat met een prachtig stuk cultuurgoed speelt...
Vanavond hebben we kookschool en tussen door zang en dans. Dat koken is niet mijn ding, ik ben meer van het eten. Toch lijkt het me een leuke avond worden.
De kookschool in Varanasi was minnetjes. Er werd gedemonstreerd hij zij 3 kleine gerechten klaarmaakten, helaas alles met te veel chilipoeder. Het hele diner werd gewoon geserveerd aan tafel.
Mijn ontbijt en avondeten.
Standaard neem ik als ontbijt: toast-butter-jam met een flesje Coca Cola. Dat is lekker en schoon. Het warme eten is hier heel erg gepeperd. Ook als ik not-no-not spicy bestel brandt het eten. De obers knikken ja als ik eten was niet gepeperd is bestel. Dat is aardig. Later haal ik er hele pepers uit. Met veel brood en droge rijst lukt het me wel te eten. Ik verlang naar een portie MacDonald, daar is het eten niet zo erg gepeperd. Verder vul ik mijn dieet aan met koekjes en zuurtjes.
Tussen de middag in de 1e frietkraam van België in Nepal gegeten. De frietjes werden per portie gebakken, waren vet en smaakten goed. Zowaar werd mayonaise bijgeleverd. Uiteraard met gemalen peper!
Morgen verlaten we Kathmandu en gaan naar het bergdorpje Nagarkot. een bustocht van slechts 2 uur.
Nargakot
Van daaruit heb ik een trekking gemaakt naar de volgende bergtop. Terug mocht ik meerijden met een schoolbus. De bus zat mud en mud vol, maar ik kon en makkelijk bij. De schooljeugd van rond de 16 jaar was uitgelaten vrolijk. Zingen, lachen en kletsen. Ik werd op de foto gezet.
Nargarkot is op een hoogte van 2200 meter, overdag in het zonnetje heb ik alleen een shirt aan, 's avonds is het ijskoud.
Vandaag stond een nieuwe trekking op het programma. Het gaat steeds beter. Ik heb de besneeuwde toppen van de Himalaya gezien. Mocht ik naar de top van de Mount Everest, Himalaya willen klimmen, dan heb ik een permissie nodig. Die kost rond de 65.000 dollar. Klimmen vanuit Tibet is goedkoper, slechts 25.000 dollar.
Een hond liep de hele trekking mee, mede geholpen door de koekjes die ik hem af en toe voerde. Onderweg kwam ik langs een school en werd binnen uitgenodigd. De hoogste klassen zongen het volkslied voor mij en enkele reisgenoten. Ook mocht ik het peuterklasje zien. De kindertjes hadden geen meubilair. De school kon dat niet bekostigen. De kleintje keken in de camera (ja ook dat moest ik zonodig fotograferen) en zwaaiden. De directeur van de school gaf het adres van de stichting waar we geld naar toe konden overmaken ten behoeve van de school. Het geld is bestemd voor schoolmeubilair. Contant geld weigerde hij. Pennen en leermiddelen waren voldoende aanwezig.
Cijfers:
Gemiddeld maandinkomen: 47 euro
Gemiddeld maandinkomen docent: 26 euro
Gemiddeld te bereiken leeftijd: 57 jaar
Kindersterfte: 60%
Belangrijkste doodsoorzaken bij kinderen: maag- en darminfecties en oorontsteking.
Aantal analfabeten: 50%
Liter diesel 0,65 euro
Liter euro loodvrij 0,90 euro
Benzine is zo duur dat deze wordt bijgemengd met alles wat vet is. Het resultaat is een goedkopere brandstof en zwarte uitlaatgassen.
Bhaktapur is een mooi stadje zonder vervuiling (niet te letterlijk nemen) met 99 pleinen met tempels. Je kan er makkelijk verdwalen tussen al dat moois. De sfeer is ontspannen en ook wordt je niet telkens bijna van je sokken gereden. Overal hoor je Boedha muziek.
Er is een souvenirtent vlakbij het guesthouse waar de verkoper de hele dag aan het borduren is. Het witte katoen is vies. Het borduurwerk ziet er heel mooi uit. Ik weet niet wat ik met zo'n tafelkleed moet doen, maar ik word er heel hebberig van.
De tijd heeft ook dit probleem opgelost. Toen ik weer bij het kraampje kwam was de kraam gesloten. De volgende ochtend reisde ik door naar Chitwan en was de kraam nog steeds gesloten.
Junglebook
Nepal kent 4 klimaat zones. Deze dagen ben ik in de jungle. Het is ‘ochtends nat van de mist, 'middags is het zweten in een T-shirt. Er stond een olifantenrit op het programma. Om op de olifant te komen moest ik via een soort perron met mijn schoen op de rug van de olifant stappen (nee mevrouw, daar voelt de olifant niets van) om vervolgens in een 4 persoons kistje te stappen. De olifanten-rijder zoekt naar wild. Hij vindt een neushoorn met jong. De olifant moet dichtbij gaan staan. Ik ga helemaal los en maak talloze foto's.
'Middags is er een jeep-safari. Eerst zie ik een gewonde neushoorn, vervolgens een dode neushoorn (de kop was er vanaf gehaald en toen... een echte... hij naderde de jeep al etend op 15 meter. Heel gevaarlijk, indrukwekkend en echt.
Kaarslicht
Nepal is een apart land. Het eerste hotel van de low-budget reis was luxe, lekker westers eten en de hele avond stroom. In het 2e hotel in Nepal kreeg de groep een toespraak van de hotelmanager dat we van harte welkom waren en dat er gegarandeerd de hele avond stroom zou zijn. Ik voelde meteen nattigheid. Er was inderdaad de hele avond stroom. De rest van de week in Nepal werd de stroom pas rond 21.00 uur ingeschakeld. Dat is een echte energie besparende maatregel. In de praktijk houdt dat in dat er op straat niets te doen is, de hotelkamer door 1 kaarsje verlicht is en het koud is. Lekker in een slaapzak weggekropen komt Klaas Vaak wel heel vroeg langs. Alles went, na verloop van dagen is het heel normaal bij het licht van een kaars te douchen zeker als er warm water is.
Na dagen van ontbering weer eens een warme douche te nemen en schone kleding aan te trekken is weelde.
Morgen gaat de reis terug naar India, opnieuw de smog in...
Na een reis van 25 uur (bus - bus - nachttrein - antieke niet gerestaureerde bus met 50 jaar vuil, ben ik in Delhi.
Met de trein reisden veel reizigers mee. Velen hadden daar hun vaste verblijfplaats en reisden zo het hele land door. Ik durfde die nacht niet met mijn hoofd en voeten tegen het voor en achtereind van mijn bedje te liggen, noch durfde ik tegen de zijmuur aan te liggen. Ik was bang dat ik deze reizende families tot last zou zijn. Mijn voornemen is als ik in Nederland terug ben, al mijn tassen buiten te laten liggen om ze eerst zorgvuldig te controleren op kakkerlakken.
Waargenomen diersoort: de muis
Tijdens de stadstoer in een luxe bus dacht ik dat een van mijn reisgenoten in mijn arm aan het duwen was. Ik negeerde dit. Vervolgens werd tegen mijn schouder en zij geduwd. Ik keek naar achteren waarbij ik een beetje ging staan. Over de zitting van mijn stoel rende een muis naar de veilige vloer. Met een gil stond ik boven op mijn stoel. Op mijn shirt zat een vreemde zwarte vlek.
Delhi
Je hebt New en Old Delhi, zoiets als Almere Haven en Almere Stad.
Het winkelcentrum moest verkend worden. Frank heeft extra geld gewisseld zodat we inkopen konden doen. De winkelwijk kent weinig toeristen en de toeristen die er zijn worden, het lijkt een gewoonte te worden, besprongen door riksja-rijders, Tuk-Tuk rijders, verkopers, bedelaars en gidsen. We zijn hier thuis.
Metro
Het is leuk met het openbaar vervoer te gaan. De metro is schoon, heel groot en efficiënt. Houdt Delhi groen is het motto. Op fouilleren zijn ze wel heel dol. Om met de metro te mogen moest de tas door de scanner en arme ik voor de zoveelste keer worden gefouilleerd. Prijs van 1 enkele reis: 0,10 euro. Iedereen staat op het perron op de daartoe aangebrachte gele strepen keurig in de rij op de metro te wachten. Dat is voorbij zodra de metro er is. Door de duwende krachten werden we in de metro gelanceerd. Op de terugreis was het dringen. Met veel elleboogwerk zijn we de metro weer uitgekomen. Mooie spullen ben ik niet tegen gekomen Ik denk dat ik als ik weer thuis ben de hele Esprit shop ga leeg bestellen. Ik heb met veel plezier langs de eindeloze winkelstraten gelopen en 3 MacDonalds en 1 KFC geteld en heel veel winkels van de grote brands zoals Levi's, Lee en Nike.
Hoogtepunt
Taj Mahal, het toppunt van schoonheid en symetrie.
Dieptepunt
De vele kinderen die voor hun ouders bedelen om geld te krijgen voor drugs. Honden zijn getraind om deze kinderen weg te houden.
Weer thuis
De reis is voorbij. Na in Delhi 2,5 uur te hebben gewacht voor de controle vloog de terugreis letterlijk voorbij. Wat rest zijn mijn herinneringen en mijn goede voornemen het nooit meer vervelend te vinden als het internet traag is. Hoe lang ga ik dit volhouden?
India & Nepal on a Shoestring
Duur: 22 dagen
Overnachtingen buiten hotels: (1 in het vliegtuig, 1 in de bus en 2 in de trein)
Periode: 15 november tot 7 december 2008
Tijdsverschil India: 4:30 uur later
Tijdsverschil Nepal 4:45 uur later
Dit is mijn verhaal:
India & Nepal 15 november tot 7 december 2008
De Coca Cola route
Zondag 16 november
Ik ben in India. We zijn er gekomen met Swissair. Overstappen in Zurich. De vertraging was een uur. Van Delhi ik liep naar de bus. Ik ademde diep en rook smog, de vakantiegeur van Azie. Naar Jaipur was het een hobbelige bustocht van 6 uur. Het was nacht toen we aankwamen. We werden geacht te gaan slapen in de bus. Dat is min of meer gelukt. Toen begon de dag. Ik zag India. Alles wat wielen heeft beweegt zich voort. Ook zag ik olifanten, heel normaal in India. Kamelen, koeien, varkens, kippen, honden...alles liep op die weg. Na een reis van circa 24 uur mochten we rond 10.00 uur onze hotelkamer in.
Zondag 17 november 2008
The City Palace en Moon Palace.
Om de City palace te bezoeken kon je lopend de berg op, met de jeep of met de olifant. Het is net de Efteling, de wachttijd voor de olifant loopt op tot 3 uur. Voor mij is er een jeep.
Ik vind de paleizen mooi maar de olifanten fascinerend. Ze lopen overal op straat. Soms moet je deze enorme beesten op enkele centimeters passeren. Vervolgens een rit met de fietstaxi. Voor 10 roepies(18 euro cent) lieten we ons samen door het oude centrum rijden. Ik heb het overleefd, heb veel foto's gemaakt en had een natte kont door het zweten terwijl ik niet eens zelf heb gefietst. Het is heel erg vies. Overal staan mannen tegen muren te plassen, overal ruik je afval en overal hoor je onophoudelijk getoeter. De zwerfkinderen lopen tot 200 meter met je mee en zeggen mama tegen me of nog erger oma. Het is verscheurend. India is overweldigend.
Het verkeer.
De gemiddelde snelheid van het verkeer in de stad is 20 tot 25 kilometer per uur. Het verkeer rijdt links maar daar moet je niet al te zeer op rekenen. Er rijden Tuk-Tuks, riksja's, fietsen, kamelen, paarden, koeien, bakfietsen, motoren, auto's, vrachtwagens, bussen en tankauto's. Voorts bewegen zich voetgangers in het verkeer. De bedoeling is dat je elkaar op maximaal 1 cm afstand passeert. Al het verkeer dient zich zonder te kijken op de weg te vervoegen zonder elkaar voorrang te geven. De sterkste en meest roekeloze heeft die voorrang. Als de weg leeg is (komt soms voor) dan dient het voertuig midden op de weg te rijden. Indien zich een tegenligger aandient dienen de beide voertuigen zich zo lang als het kan in het midden van de weg te rijden. Degene die als eerste uitwijkt heeft verloren. Let wel: er mag niet meer dan 1 cm tussen beide voertuigen zitten! Dit alles wordt gekruid door een continue getoeter.
Alleen fietsers en dieren voeren geen licht, de rest gebruikt groot licht.
Milieu
India is het land van de kringloop. Alles wordt op straat gegooid en door de liefhebber weer opgeraapt of opgegeten. Koeienpoep wordt meestal gelijk geraapt. Dat is brandstof. In het profiel van mijn schoenen sleep ik het mee door de stad.
Tuk-Tuk rijders (spreek snel achter elkaar uit) maken van elk ritje een echte race. Een beter staaltje van scherp rijden kun je je niet voorstellen.
Vogelvrij
Als toerist ben je vogelvrij. Zodra je het hotel uitkomt omcirkelen diverse Tuk-Tuk chauffeurs, riksja rijders, koopmannen, bedelaars en bedelaarskinderen je. Ze zeggen hard HELLO of GOED MORNING of NAMASTE. Reageer in elk geval niet. Je voelt je daar onbeschoft onder. Reageer je wel, dan verdriedubbelt het aantal stalkers zich binnen enkele seconden. Het beste is rustig door te lopen. Na verloop van een minuut of 5 schud je de meeste wel van je af. Laatst betrapte ik me dat ik de laatste met een arrogant gebaar wegwuifde... het hielp wel heel even.
Wat India met mij doet en Tuk-Tuks
Tuk-Tuks zijn heel handig om van A naar B te komen zonder langs de kant van de weg de kans te lopen van je sokken te worden gereden. Dat gaat als volgt: je speelt een aantal Tuk-Tuk rijders tegen elkaar uit om tegen het laagst mogelijke bedrag je ergens heen te brengen. Je stapt in. De chauffeur heeft allang in de gaten dat je uit Holland/Amsterdam komt en laat zijn boekje met aardige woorden van andere toeristen zien. Of je daar ook wat in wil schrijven. Geen probleem. We zijn de beroerdste niet. Vervolgens gaat hij rijden, niet naar de plaats van bestemming, maar naar een shop waar je iets moet kopen. Stap niet uit, maar herhaal je bestemming. Dat zal zich tijdens de rit nog enkele malen herhalen.
Als je dan bij je bestemming bent vraagt de chauffeur of hij op je mag wachten. Als je daarmee instemt weet de chauffeur dat hij een gegarandeerde rit heeft. Hij blijft uren op je wachten.
Ik hou er niet van anderen op me te laten wachten. Ik ben altijd op tijd, houdt me aan mijn afspraken. Anderen op je te laten wachten is not done. Hier in India is het de gewoonste zaak van de wereld. .Als ik dan eindelijk klaar ben in het restaurant of wat voor bestemming ook, heb ik gaan idee meer hoe mijn Tuk-Tuk chauffeur eruit ziet. Als ik naar buiten loop zie ik een chauffeur met in zijn ogen een blijde blik van herkenning. Dat is hem dan. Hij mag me naar het hotel brengen. Ik heb iemand laten wachten en ik vind het wel prettig.
Jaipur, de roze stad, hoofdstad van de deelstaat Rajasthan.
Gezien in Jaipur:
Paleis der winden Hawa Mahal
Fort Amber
Apentempel
We hebben een Tuk-Tuk met chauffeur gehuurd die ons naar de apentempel bracht. Hij bood aan op ons te wachten. Het blijft vreemd, iemand die op je wacht. Te zien zijnl apen, koeien, honden, vogels en vooral veel afval. Ik ben gefascineerd door de apen die werkelijk overal zitten. Wat een vieze bende! Wat veel poep. In de tempel woonde een gezin met 5 kinderen. Vier daarvan hadden een schooluniform aan. Een van de meisjes bedelde constant om een pen. Alle schoolspullen inclusief pen en uniformen worden door de staat verschaft.
Bollywoodfilm
Geen groter contrast denkbaar dan de bioscoop met 1500 zitplaatsen en het straatleven. De ontvangst is in een enorme hal met mooie vloerbedekking. Voor even is alle stof en viezigheid verdwenen. Het is een andere wereld. Wij konden de film redelijk goed volgen. Een klassiek liefdesverhaal met gezang in het Hindi. Toen de geliefden elkaar dan eindelijk kregen klapte de zaal.
Er zijn weinig toeristen in India. We hebben veel bekijks. Toen de reisleider de film uitlegde aan ons en de overige leden van het reisgezelschap van in totaal 14 man, stonden zeker 50 locals om ons heen om dat eens goed te bekijken.
Woensdag 19 november
Op weg van Jaipur naar Agra:
Gezien: Fateh Sikri, een verlaten keizerstad met de grote moskee.
Het is heel leuk om 6 uur in de bus te zitten. Ik kom ogen en oren tekort.
Agra - De Taj Mahal bij zonsondergang
De Taj Mahal staat in de meeste reisgidsen. Hij ziet er mooi en wit uit, meestal gespiegeld in het water. De reisleider had ons nog net op tijd voor de toegangspoort van de Taj Mahal afgezet. Het is ten strengste verboden scherpe voorwerpen mee te nemen. Met alleen mijn paspoort, geld en fototoestel was ik klaar om dit wonder te zien. Na gefouilleerd te zijn mocht ik naar binnen. Alle foto's en omschrijvingen van dit wonder kunnen niet overbrengen wat ik zag, de schoonheid en symmetrie van de witte Taj Mahal is adembenemend, zowel van veraf als dichtbij. Binnenin was het donker. Daar stond de tombe van de vrouw voor wie de Taj Mahal als monument gebouwd is door haar man die zoveel van haar hield. Er wordt nog steeds wordt gesproken over zijn liefde voor haar. Gedurende 22 jaar hebben 22000 van de beste handwerkslieden aan de Taj Mahal gewerkt. Toen zij met hun opdracht klaar waren werden hun handen afgehakt zodat zij nooit meer iets zo perfects konden maken. Het enige zwarte in de Taj Mahal is de tombe van deze liefhebbende man en wrede opdrachtgever.
Niet alleen
Wij hebben vannacht met een aantal anderen in onze hotelkamer geslapen. Bijna was een van de kamergenoten in mijn rugtas gekropen. Door heldhaftig en kordaat optreden van Frank is dat voorkomen. De kakkerlakken hebben de kleur lichtbruin.
Met de riksja op pad.
Frank heeft voor een paar uur een eigen riksja rijder voor ons geregeld. Een oudere man, met enkele rotte tanden in zijn mond, geel oogwit en een gemene hoest. Wij zijn eerst naar de MacDonald geweest, vervolgens naar een aantal westerse malls, helaas was de supermarkt 2 dagen dicht. Arme ik. Toen naar het postkantoor om kaarten naar ons ouderlijk huis te sturen, door naar het rode fort om te eindigen in het internetcafé.
Prijs 60 roepies (0,96 euro). Onze man zei bij het afscheid dat hij de rest van de avond tegenover het hotel zou wachten voor het geval wij toch nog een keer van zijn diensten gebruik willen maken. AU!
Mijn gevoel gaat heen en weer tusse medelijden naar het heel prettig vinden zo rondgereden te worden. Als ik weer in Nederland met tegenwind in de regen moet fietsen zal ik aan deze wonderlijke middag terug denken.
Vandaag moeten we om 12.00 uur onze hotelkamer uit zijn. We vertrekken om 21.15 uur naar het station en brengen de nacht door in de trein in een 2e klas slaapwagon, drie slaapplaatsen boven elkaar, 6 per coupe. Vrijdag komen we aan in Varanasi.
Prijzen
Riksja nieuw 100 euro
Tuk-Tuk 1500 tot 2000 euro
Happy Meal (geen rund, maar kip) 1,92 euro
Liter euro loodvrij 0,80 euro
Liter diesel 0,64 euro
Fles water (liter) 0,32 euro
Postzegel 0,16 euro.
Blikje Cola 0,50 euro
Treinreis van Agra naar Varanasi.
Nieuw dier gespot: de rat. Hij liep op het station rond. Was groot en heel alert. Hij had z'n zinnen gezet op de stapel rugzakken. We moesten de rugzakken op een hoop doen en daar een kring om vormen om diefstal en insluiping tegen te gaan.
Met koekjes is hij weggelokt maar kwam steeds weer terug. De trein vertrok rond 1.30 uur ‘nachts. We kwamen rond 9.30 uur aan. De lakens waren schoon.
Ik heb goed geslapen. De trein heeft mij de hele nacht in slaap gewiegd. Soms werd ik wakker als de trein bij een station stil stond. Het was leuk om weer in de trein te slapen en alle drukte en gedoe daarom heen mee te maken. Rond 12.00 uur mochten we in de hotelkamer. Er was water en de douche was warm. Die douche was geen overbodige luxe!
Als toppunt van luxe hebben we schone kleren aangetrokken en onze vuile was oplaten halen en ja hoor, daar deden ze het weer... het is altijd het zelfde, elk kleding stuk tot en met de laatste vieze sok werd zorgvuldig bekeken en tot 2 maal toe geteld. Tjonge, jonge, wen ik daar ooit aan?
Het is prettig een pakketje schone was terug te krijgen. Zelfs mijn ondergoed en sokken zijn gestreken.
Vies
Als je een man bent en in India woont hoor je tegen buitenmuren aan te plassen. Voorts dien je op straat te spuwen. Er wordt luid gerocheld.
Verder is het van belang je rommel op straat te gooien. De straat is verder versiert met alles wat koeien kunnen eten en wat eruit koeien honden en varkens komt.
Het hotel waar ik zit heet Siddharth en is in het oude centrum van Varanasi.
Het straatleven hier is chaotisch en druk. Ik ben het wel gewend geraakt.
Ganges
Vanavond gaat het gebeuren, met een boot de Ganges op om crematies te zien. Dat klinkt heel luguber en sensatie gericht. Die crematies in het openbaar horen bij het leven. Het zijn er zo'n 250 per dag op diverse ghats. Per crematie kost het 350 kilo hout.
Feiten:
Crematie in moderne oven (de crematiefabriek staat aan de oever van de Ganges): 1,60 euro
Crematie op de oever van de Ganges: afhankelijk van je inkomen vanaf 0,50 euro
Hout per kilo: 50 euro
Nodig voor een creatie: 350 kilo.
De lijkverbranding moet binnen 24 uur na het intreden van de dood te beginnen.
De overledene wordt verpakt in een katoenen lijkzak.
Als je sterft in Varanasi dan houdt de eeuwige cyclus van het leven op en wordt je niet wedergeboren.
Na circa 3 dagen is de as afgekoeld. Deze wordt in een katoenen doek of urn verpakt.
De as wordt in de Ganges gegooid.
De Ganges is dermate vervuild dat als ik een slokje van dat water zou nemen ik binnen een uur doodziek zou worden.
Langs de Ganges wordt overal was gewassen, mensen baden zich er en wordt de mond mee gereinigd.
Met een roerboot werd ik langs de trappen en de crematieplaatsen van de Ganges geleid. In een botenfile kwam ik langs de meest beroemde crematieplaats. Ik zag diverse vuren branden. Een paar metersverder zag ik een vrouw met een pakje met haar blote voeten de Ganges in waden. Achter haar een 3 vrouwen. Allen waren in het wit gekleed. Zonder op de omgeving te letten wierp de vrouw het pakje met de as van haar geliefde open en vertrouwde het toe aan de Ganges. Gebukt mengde zij de as met het heilige water. Ik voel me een indringer en was ontroerd.
De volgende dag gaat het verder. Ik wandel met een gids door de stegen. Ik zie een lijkstoet met een houten baar het lichaam van een overledene in een lijkzak. Achter de overledene lopen een groot aantal mannelijke familieleden met elk stukken brandhout in hun armen. Het tempo is hoog. De stoet laat zich niet onderbreken. In de stegen hangt de geur van dood. De wind blaast de geuren van de crematieplaats de stegen in. Ik zal die lucht nooit vergeten.
Goud
Ik mag het dak van de gouden tempel zien. Daar zit 600 kilo goud in verwerkt. Na alweer uitvoerig gefouilleerd te zijn mag ik vanuit een steeg naar het dak kijken. Er is veel leger en politie op de been, er wordt voor een aanslag gevreesd. Ik moest opschieten, er zijn nog meer mensen willen kijken.
Mall
We gingen net een grote mall in. Iedereen moest door een poortje. Ik bliep altijd wel. Dan moest ik mijn tassen open maken. Die mall was vol met westerse winkels en een oorverdovende herrie. Gegeten hebben we bij een fastfood zaak uit India, lekker en goedkoop. Een heel complete maaltijd kost circa 2 euro per persoon. Lekkerrrr.
Van India naar Nepal.
Een bustocht van 13 uur. Ik zie het landschap steeds groener worden. De smog verdwijnt. Het is heerlijk frisse lucht in te ademen. Bij de grens wordt ik geacht 400 meter te lopen met m'n backpack en na India uit te zijn, wordt ik door mijn nieuwe reisleider ontvangen en een andere bus ingeleid. Eerst papieren invullen, dan gaat hij met alle paspoorten naar de douane. De bus staat in de file. De chauffeur zet z'n motor af. Geschrokken kijk ik op. Pech? Nee, dat is tegen de frog (smog). Er is geen getoeter. Alles gaat goed 's avonds laat arriveer ik in Lumbini om te overnachten. Alles gaat goed op een ding na. Frank is geveld door diarree en koorts. We hebben een nooddraaiboek: pijnstillers, diarree pillen en een al in India gekochte antibiotica kuur. Hij heeft niet veel van de reis meegekregen en continue geslapen.
Ik heb genoten van de rit. Ik ben in mijn element als ik in een bus zit en eindeloos naar het steeds weer veranderende landschap kan kijken.
Van Lumbini naar Pokhara.
Een bustocht van 9 uur. De Himalaya in. De tocht begint met een bezoek aan de geboortetempel (stoepa) van Boedha. Het is een parkachtige omgeving. Er hangt een sfeer van rust en ontspanning. Ik zou er dagen kunnen blijven. Binnen een uur is de drukte en vervuiling van India uit me. Ik voel me prettig, helder en heel wakker. In de verte zie ik de hoogste bergen ter wereld. De chauffeur en de bus-boy zien er jong uit. Ik zit een half uur lang met het zweet in mijn handen. Rakelings wordt langs ravijnen gereden. Het went. Het gaat goed, ik geef me over en geniet met een portie muziek in m'n oren van de omgeving. Na Frank op een hotelkamer te hebben achtergelaten, uit eten met de groep. Merk van het bier: Everest, in flessen van 650 ml, 5% alcohol en lekker!
Vandaag 25 november een trekking gedaan. Frank is weer hersteld en staat weer aan. Vrolijk gaat hij mee. Hoog in de bergen gegeten bij een daar wonende familie. De vergezichten zijn prachtig. Mijn beenspieren protesteren bij het afdalen. Ik dacht dat zij dat zouden doen bij het stijgen. De trappen die ik af moet lopen zijn eindeloos, liggen vol losliggende stenen. Er is nergens een leuning.
Vandaag heb ik het huis van de Daila Lama bezocht. Er wonen veel Tibetaanse vluchtelingen in Nepal. Uiteraard werd ik een tapijten weverij ingelokt met bijbehorende winkel ‘zucht‘. De volgende bezienswaardigheid is een waterval die in de moesson-tijd indrukwekkend moet zijn. Ja ja. Voor de beleefdheid heb ik foto's gemaakt. De sfeer in Pokhara is ontspannen. Er zijn geen stalkers en ik kan over de stoepen lopen. Er zijn winkels met nepmerk spul. Ik kan zomaar een winkel inlopen en uitlopen zonder iets te kopen zonder door talloze verkopers te worden aangeklampt. De afwezigheid van stof en smog is opvallend. Op straat ligt geen troep.
Nepal is een van de armste landen ter wereld. Het gemiddelde maandinkomen is 47 euro.
Ik heb geshopt. Al m'n beenspieren deden pijn van de trekking, maar ik voelde de pijn niet. Overal zijn leuke winkeltjes met nepmerkspullen. Als test heb ik 1 paar sokken van The North Face gekocht voor 1,20 euro. In de winkel zagen ze er goed uit. Ze zitten zonder schoenen heel prettig. Helaas is de teennaad dik en ongeschikt om de hele dag en avond in m'n elegante bergschoenen aan te hebben. Voor een bustocht voldoen ze uitstekend.
Na 3 wasbeurten waren de sokken onherkenbaar. Echt nepmerk spul.Verder heb ik de allernieuwste CD van Dido gekocht voor 2 euro, illegaal gekopieerd.
Het lot is vannacht op mij gevallen. Dit lot gaf mij diarree. Ik heb m'n stoppers genomen en voel me gelukkig uitstekend.
Kathmandu
Een grote stad met 1,5 miljoen inwoners. De smog hangt als een deken over de stad heen. Overal is smog, stof en viezigheid. Mensen dragen mondkapjes.
Ik heb gegeten in het restaurant waar ook Sir Edmund Hillery heeft gegeten toen hij als eerste de top van de Mount Everest heeft bereikt en veilig is terug gekomen. Er hebben tot nu toe 1100 mensen de top van de berg bereikt die het kunnen navertellen. De klimmers die de top hebben bereikt mogen hun leven lang gratis eten in dit restaurant. Ik behoor niet tot die mensen. Een bord eten en bier kosten 6 euro. Dat is duur, ik heb hetzelfde eten elders voor minder dan de helft gehad, maar ik wel in de schaduw van al deze sportievelingen gegeten.
De was
Het is tijd om de was weg te brengen. Dat is echt mannenwerk! Frank vertelde dat zelfs de receptionist de was met gestrekte armen telde met opgetrokken neus. Maar waarom gebeurt dit in de receptie van het hotel?
De ontvangst ruimte van het hotel is mooi, schoon en luxe uitgevoerd. Zelfs de gangen en het trappenhuis zijn bekleed met marmer. De hotelkamer is zoals gewoonlijk weer heel shabby. Ach: de lakens zijn schoon, de WC spoelt door, er is warm water en handdoeken. Wat wil ik nog meer?
Kathmandu, dag 2.
Ander woord voor Stoepa is Boedistisch heiligdom.
Vandaag excursie naar de mooiste stoepa's en tempels van deze plaats. De grote stoepa van Swayambunath en de apentempel.
De stoepa's waren groot, enorm. Alles liep daar rond, mensen, monniken, honden apen en duiven. Alles zat onder de poep. De sfeer in de stoepa's was mooi, alles lijkt in volledige harmonie. Er waren mensen die rond de tempel "kropen" staan - gestrekt op de buik liggen - staan - bidden. Dat gaat de hele dag door ter meerdere glorie van Boedha. Zij hebben hun buik beschermd met een kussen en hun handen met plankjes. Ik zag iemand een aalmoes geven. Deze persoon werd gezegend en met beide "beplankte" handen het hoofd aangeraakt.
Ook zou ik een Hindoe tempel plein (Durbar Square) bezoeken. Dat ging niet door omdat 2 jongens waren verdwenen. Een is buiten de stad dood gevonden. De situatie in die wijk is explosief.
Hotelpersoneel in de wijk zijn spontaan gaan staken. Er werd een dringend verzoek gedaan ons niet in die wijk in te gaan en in het hotel te blijven. In Nepal lossen ze hun conflicten op door geweld. Een andere manier moeten zij nog leren.
Dat word lezen bij kaarslicht. Om negen uur was er weer stroom, ik lag toen al lekker te slapen na eerst een flesje rum voor bederf te hebben behoed.
Als avondeten hadden we lekker uitziende broodjes en cake gekocht. Die waren niet te eten.
Zuinig met energie
Zo ben ik aan het internetten, zo kijk ik tegen een zwart scherm aan. De stroom valt hier voortdurend uit door een tekort aan brandstof (houtpulp en koeiendrek). Ik zat samen met Frank in een internetcafé samen met 10 locals toen de stroom uitviel. Men zei geen woord. Terwijl ik nog naar m'n zwarte scherm kijk, stond de rest op om te betalen. Het heeft 3 uur geduurd voor er weer stroom was. Helaas was het gedeelte van m'n tekst onopgeslagen verloren gegaan.
Een aantal prijzen:
Antibioticakuur tegen bloederige Nepalese diarree: 0,06 euro
Gewone antibioticakuur: 0,60 euro
Mandarijntje; 0,05 euro
Pakje sigaretten: 0,40 - 1,00 euro (afhankelijk van het merk)
Huis in Kathmandu met 5 slaapkamers, keuken en 2 badkamers op weinig grond: 75.000 euro (heel duur)
Hetzelfde huis in een dorp: 10.000 euro
Pak koekjes 0,10 - 0,15 euro
Zuurtjes: 2 voor 1 roebel (0,10 euro)
Wat wordt hier toch veel op straat gespuugd. Waar je ook kijkt, overal zie je natte klodders liggen.
Vanochtend vroeg werd de schone was gebracht. We lagen nog op bed. Frank (het blijft mannenwerk) stond de geüniformeerde bediende te woord en betaalde. Later kwam hij terug met een gezellig gekleurde onderbroek. Of die van hem was. Het viel niet te ontkennen, hij droeg een zelfde soort onderbroek...
Ik controleerde mijn was. De sokken waren niet gestreken. Het is gelukt er is iets speciaals: ze hebben alle linker sokken bij de linker sokken gerold en de rechter bij de rechter.
Baktapur
Dit is een stadje uit een sprookjesboek. De straten zijn mooi. Er rijd weinig verkeer en de tempels zijn betoverend mooi. Onder deze dunne korst van cultuur weer die alles overheersende viezigheid, stank en armoe. Een vies, bedelend meisje wat met een prachtig stuk cultuurgoed speelt...
Vanavond hebben we kookschool en tussen door zang en dans. Dat koken is niet mijn ding, ik ben meer van het eten. Toch lijkt het me een leuke avond worden.
De kookschool in Varanasi was minnetjes. Er werd gedemonstreerd hij zij 3 kleine gerechten klaarmaakten, helaas alles met te veel chilipoeder. Het hele diner werd gewoon geserveerd aan tafel.
Mijn ontbijt en avondeten.
Standaard neem ik als ontbijt: toast-butter-jam met een flesje Coca Cola. Dat is lekker en schoon. Het warme eten is hier heel erg gepeperd. Ook als ik not-no-not spicy bestel brandt het eten. De obers knikken ja als ik eten was niet gepeperd is bestel. Dat is aardig. Later haal ik er hele pepers uit. Met veel brood en droge rijst lukt het me wel te eten. Ik verlang naar een portie MacDonald, daar is het eten niet zo erg gepeperd. Verder vul ik mijn dieet aan met koekjes en zuurtjes.
Tussen de middag in de 1e frietkraam van België in Nepal gegeten. De frietjes werden per portie gebakken, waren vet en smaakten goed. Zowaar werd mayonaise bijgeleverd. Uiteraard met gemalen peper!
Morgen verlaten we Kathmandu en gaan naar het bergdorpje Nagarkot. een bustocht van slechts 2 uur.
Nargakot
Van daaruit heb ik een trekking gemaakt naar de volgende bergtop. Terug mocht ik meerijden met een schoolbus. De bus zat mud en mud vol, maar ik kon en makkelijk bij. De schooljeugd van rond de 16 jaar was uitgelaten vrolijk. Zingen, lachen en kletsen. Ik werd op de foto gezet.
Nargarkot is op een hoogte van 2200 meter, overdag in het zonnetje heb ik alleen een shirt aan, 's avonds is het ijskoud.
Vandaag stond een nieuwe trekking op het programma. Het gaat steeds beter. Ik heb de besneeuwde toppen van de Himalaya gezien. Mocht ik naar de top van de Mount Everest, Himalaya willen klimmen, dan heb ik een permissie nodig. Die kost rond de 65.000 dollar. Klimmen vanuit Tibet is goedkoper, slechts 25.000 dollar.
Een hond liep de hele trekking mee, mede geholpen door de koekjes die ik hem af en toe voerde. Onderweg kwam ik langs een school en werd binnen uitgenodigd. De hoogste klassen zongen het volkslied voor mij en enkele reisgenoten. Ook mocht ik het peuterklasje zien. De kindertjes hadden geen meubilair. De school kon dat niet bekostigen. De kleintje keken in de camera (ja ook dat moest ik zonodig fotograferen) en zwaaiden. De directeur van de school gaf het adres van de stichting waar we geld naar toe konden overmaken ten behoeve van de school. Het geld is bestemd voor schoolmeubilair. Contant geld weigerde hij. Pennen en leermiddelen waren voldoende aanwezig.
Cijfers:
Gemiddeld maandinkomen: 47 euro
Gemiddeld maandinkomen docent: 26 euro
Gemiddeld te bereiken leeftijd: 57 jaar
Kindersterfte: 60%
Belangrijkste doodsoorzaken bij kinderen: maag- en darminfecties en oorontsteking.
Aantal analfabeten: 50%
Liter diesel 0,65 euro
Liter euro loodvrij 0,90 euro
Benzine is zo duur dat deze wordt bijgemengd met alles wat vet is. Het resultaat is een goedkopere brandstof en zwarte uitlaatgassen.
Bhaktapur is een mooi stadje zonder vervuiling (niet te letterlijk nemen) met 99 pleinen met tempels. Je kan er makkelijk verdwalen tussen al dat moois. De sfeer is ontspannen en ook wordt je niet telkens bijna van je sokken gereden. Overal hoor je Boedha muziek.
Er is een souvenirtent vlakbij het guesthouse waar de verkoper de hele dag aan het borduren is. Het witte katoen is vies. Het borduurwerk ziet er heel mooi uit. Ik weet niet wat ik met zo'n tafelkleed moet doen, maar ik word er heel hebberig van.
De tijd heeft ook dit probleem opgelost. Toen ik weer bij het kraampje kwam was de kraam gesloten. De volgende ochtend reisde ik door naar Chitwan en was de kraam nog steeds gesloten.
Junglebook
Nepal kent 4 klimaat zones. Deze dagen ben ik in de jungle. Het is ‘ochtends nat van de mist, 'middags is het zweten in een T-shirt. Er stond een olifantenrit op het programma. Om op de olifant te komen moest ik via een soort perron met mijn schoen op de rug van de olifant stappen (nee mevrouw, daar voelt de olifant niets van) om vervolgens in een 4 persoons kistje te stappen. De olifanten-rijder zoekt naar wild. Hij vindt een neushoorn met jong. De olifant moet dichtbij gaan staan. Ik ga helemaal los en maak talloze foto's.
'Middags is er een jeep-safari. Eerst zie ik een gewonde neushoorn, vervolgens een dode neushoorn (de kop was er vanaf gehaald en toen... een echte... hij naderde de jeep al etend op 15 meter. Heel gevaarlijk, indrukwekkend en echt.
Kaarslicht
Nepal is een apart land. Het eerste hotel van de low-budget reis was luxe, lekker westers eten en de hele avond stroom. In het 2e hotel in Nepal kreeg de groep een toespraak van de hotelmanager dat we van harte welkom waren en dat er gegarandeerd de hele avond stroom zou zijn. Ik voelde meteen nattigheid. Er was inderdaad de hele avond stroom. De rest van de week in Nepal werd de stroom pas rond 21.00 uur ingeschakeld. Dat is een echte energie besparende maatregel. In de praktijk houdt dat in dat er op straat niets te doen is, de hotelkamer door 1 kaarsje verlicht is en het koud is. Lekker in een slaapzak weggekropen komt Klaas Vaak wel heel vroeg langs. Alles went, na verloop van dagen is het heel normaal bij het licht van een kaars te douchen zeker als er warm water is.
Na dagen van ontbering weer eens een warme douche te nemen en schone kleding aan te trekken is weelde.
Morgen gaat de reis terug naar India, opnieuw de smog in...
Na een reis van 25 uur (bus - bus - nachttrein - antieke niet gerestaureerde bus met 50 jaar vuil, ben ik in Delhi.
Met de trein reisden veel reizigers mee. Velen hadden daar hun vaste verblijfplaats en reisden zo het hele land door. Ik durfde die nacht niet met mijn hoofd en voeten tegen het voor en achtereind van mijn bedje te liggen, noch durfde ik tegen de zijmuur aan te liggen. Ik was bang dat ik deze reizende families tot last zou zijn. Mijn voornemen is als ik in Nederland terug ben, al mijn tassen buiten te laten liggen om ze eerst zorgvuldig te controleren op kakkerlakken.
Waargenomen diersoort: de muis
Tijdens de stadstoer in een luxe bus dacht ik dat een van mijn reisgenoten in mijn arm aan het duwen was. Ik negeerde dit. Vervolgens werd tegen mijn schouder en zij geduwd. Ik keek naar achteren waarbij ik een beetje ging staan. Over de zitting van mijn stoel rende een muis naar de veilige vloer. Met een gil stond ik boven op mijn stoel. Op mijn shirt zat een vreemde zwarte vlek.
Delhi
Je hebt New en Old Delhi, zoiets als Almere Haven en Almere Stad.
Het winkelcentrum moest verkend worden. Frank heeft extra geld gewisseld zodat we inkopen konden doen. De winkelwijk kent weinig toeristen en de toeristen die er zijn worden, het lijkt een gewoonte te worden, besprongen door riksja-rijders, Tuk-Tuk rijders, verkopers, bedelaars en gidsen. We zijn hier thuis.
Metro
Het is leuk met het openbaar vervoer te gaan. De metro is schoon, heel groot en efficiënt. Houdt Delhi groen is het motto. Op fouilleren zijn ze wel heel dol. Om met de metro te mogen moest de tas door de scanner en arme ik voor de zoveelste keer worden gefouilleerd. Prijs van 1 enkele reis: 0,10 euro. Iedereen staat op het perron op de daartoe aangebrachte gele strepen keurig in de rij op de metro te wachten. Dat is voorbij zodra de metro er is. Door de duwende krachten werden we in de metro gelanceerd. Op de terugreis was het dringen. Met veel elleboogwerk zijn we de metro weer uitgekomen. Mooie spullen ben ik niet tegen gekomen Ik denk dat ik als ik weer thuis ben de hele Esprit shop ga leeg bestellen. Ik heb met veel plezier langs de eindeloze winkelstraten gelopen en 3 MacDonalds en 1 KFC geteld en heel veel winkels van de grote brands zoals Levi's, Lee en Nike.
Hoogtepunt
Taj Mahal, het toppunt van schoonheid en symetrie.
Dieptepunt
De vele kinderen die voor hun ouders bedelen om geld te krijgen voor drugs. Honden zijn getraind om deze kinderen weg te houden.
Weer thuis
De reis is voorbij. Na in Delhi 2,5 uur te hebben gewacht voor de controle vloog de terugreis letterlijk voorbij. Wat rest zijn mijn herinneringen en mijn goede voornemen het nooit meer vervelend te vinden als het internet traag is. Hoe lang ga ik dit volhouden?
India & Nepal on a Shoestring
Duur: 22 dagen
Overnachtingen buiten hotels: (1 in het vliegtuig, 1 in de bus en 2 in de trein)
Periode: 15 november tot 7 december 2008
Tijdsverschil India: 4:30 uur later
Tijdsverschil Nepal 4:45 uur later
