7 september 2007 | Door: Astrid
7 september 2007 | Door: Astrid
Ik heb altijd China willen bereizen. Ik heb een bibliotheek aan boeken over China gelezen. In mijn gedachten ben ik talloze malen door China gereisd.
De doom uitgekomen.
Het is in China 6 uur later. De temperatuur is 20 graden in het noorden tot 35 graden in het zuiden.
Ik heb de volgende steden bezocht: Beijing, Xián, Chengdu, Panzihua, Lijiang, Dali, Yangshuo, Guangzhou (Canton).
Bezienswaardigheden: Chinese Muur, Verboden Stad, Plein van de Hemelse Vrede (Tian’an Men), Zomerpaleis, Hutong (oude steegjes in Beijing) met riksja, Terracotta Leger, Pandareservaat, Stenen Woud, Pagodes, een moskee en nog veel meer.
Beijing
Na een lange reis zijn we eindelijk in de hoofdstad van China. Ik loop op straat en knijp hard in mijn arm. Het doet pijn. Ik ben wakker! We lopen een supermarkt binnen. Deze is enorm groot. Alles is zo Chinees maar ook weer zo vertrouwd. Een pak koek herken ik aan de vorm en kleur. We kopen een fles bier waarvan het etiket beschreven is met Chinese tekens. De inhoud 700 ml. Hij smaakt prima. Beijing heeft 16 miljoen inwoners, net zoveel als Nederland. Over een ritje door de stad van 11 kilometer deden we twee en een half uur. Ik zag mensen over elkaar heen hangen in overvolle bussen en er liepen mensen langs het verkeer op 4 baans wegen omdat het niet opschoot. Een heel naar gezicht. Brede wegen waren er zat maar dat het verkeer zo vastzat... Wat moet dat worden met het Olympische spelen? Ik deed onderweg wat ik de Chinezen heb zien doen tijdens lange ritten: slapen.
Xi'an
China is leuk en vermoeiend. Het is kicken door de straten te lopen. Contrasten zijn enorm. Arm is heel arm, rijk is heel rijk. De steden zijn vies, vol smog, maar lijken schoon. De vele straatvegertjes zijn overal met hun bezem. De hurk toiletten hebben een penetrante urinelucht. Er zijn overal gratis openbare toiletten.
Vanmiddag gaan we met de trein naar de laatste grote stad in het noorden. Een ritje van 16 uur. Voor de Chinezen heel gewoon. Je slaapt zoals een sardientje in z'n blikje ligt met 6 personen in een coupe. Om 22.00 uur gaat het licht uit. Er is veel te zien in de trein. Voor de Chinezen zijn wij als big nose en big foot de bezienswaardigheid. Onze reisleider wist ons te vertellen dat we lelijk en lomp zijn! Nou ja....
Het eten is heel lekker als je tenminste weet wat je moet bestellen (zij spreken geen Engels en ik geen Chinees). Macdonald is een goed toevluchtsoord. Chinezen zijn heel luidruchtig en wat zijn er veel Je struikelt er letterlijk over en gevoel van privacy kennen ze niet. Ze gaan rustig naast je zitten terwijl elders nog plek genoeg is.
Uiteraard hebben we de verplichte nummers gedaan zoals de Grote Muur, panda's en het Terracotta Leger. Het leukste vind ik nog altijd door de straten en steegjes te lopen en eindeloos kijken naar het leven in China.
Chengdu
Weer een treinreisje van 16 uur achter de rug. Het was een zeer armoedig treinstel met een eigen treinstel-bazin. In een treinstel zijn 11 cellen met elk 6 bedden. Zij regeerde met harde hand, had overal in het Chinees haar commentaar op, zuchtte en dweilde elk uur de wc zonder de mop uit te spoelen. Echt een Chinese mevrouw van de oude Mao stempel. Tegen negen uur 's avonds begon zij de loper in het treinstel recht te trekken, iedereen beentjes omhoog! Toen begon zij alle schoenen van iedereen netjes bij de voeteneinden van de stapelbedden te zetten, een nauwgezet persoon. Zelfs een gordijntje wat we stiekem weer open hadden gedaan werd weer gesloten. Ik heb haar na de reis een hand gegeven en haar bedankt voor de goede zorgen, waarop zij een heel verhaal vertelde in het Chinees. Mogelijk ging het over slordige buitenlanders die nog veel netheid moesten leren.
Eten is spotgoedkoop. We lachten elke keer weer als we iets afrekenen. Westerse merkkleding is iets goedkoper dan in Nederland maar vele malen truttiger. We zitten nu in een grote stad, zo'n 7 miljoen inwoners. Morgen gaan we naar een plattelandsplaatsje. Genoeg smog ingeademd! Internetten is ook al niet duur, 20 euro cent voor 3 kwartier.
Panzihuo
We zitten in Panzihuo na weer een lange treinreis met overnachting (de 3e op een rij). Dit is voor Chinese begrippen een klein stadje, maar een miljoen inwoners. Er is niets te doen behalve shoppen, eten en internetten. Ik wil ook best wel af een toe een kapelletje of zoiets zien, maar dat is hier gewoonweg niet. Jammer dan. De hotelkamer zag er netjes uit. De lakens waren ranzig. Van de orkaan hebben we geen last gehad, China is groot, groter dan Europa. Het is warm, ongeveer 28 graden.
Park
China zonder een park te hebben bezocht is ondenkbaar. Wij waren bijna de enige buitenlanders. De Chinezen hebben een wat vreemde hobby, op de foto met buitenlanders. Als het goed is hangen de foto's nu in de familiekamer boven de haard. We hebben daar zelf ook maar een foto van gemaakt anders geloven we het niet. Het is wel een heel vriendelijk behulpzaam volk ook al snappen we helemaal niets hun taal behalve Xie Xie (bedankt) en Nihao (hallo) en bing dat is koud voor bv cola en bier anders krijg je het lauw.
Taxi
We zijn niet erg trouw aan de gewoonte te eten wat de inwoners zelf eten. We willen ons niet moe maken en voor een paar dubbeltjes rijden we met een taxi naar KFC of Macdonald. Zalig en drie maal zo goedkoop als in Nederland. Het eten bij de Chinees HAHAHA is te heet om te eten en je weet niet wat je moet bestellen. Beetje lastig. Laatst bestelden we een vis. Moet kunnen. Zij lieten toen de nog levende vis in een plastic zak zien. Deze vis kregen we een kwartier later geserveerd. Vers en lekker. Gelukkig komt de vis in Nederland uit de fabriek.
Minder geslaagd vond ik de hotpot die ik geserveerd kreeg met de nagels van de kip er nog aan. Ook vond ik een snavel een een zwarte haar in deze pot.
Steeds verder China in.
Hallo, daar ben ik weer na een bustochtje van een uurtje of 8 door de bergen naar een zeer toeristisch plaatje (ben de naam kwijt). Kan ik eindelijk eens wat troep kopen. Overal ter wereld was aan elk eettentje waar dan ook een kek souvenirshopje geplakt. Dat kennen ze hier niet.
Souvenirwinkels heb ik eindelijk wel gevonden en het is net als overal ter wereld: spul uit dezelfde fabriek.
Lijiang
We zijn beland in een 'hotel' dat zo versleten is dat het bijna uit elkaar valt. De kamer was donker en muf en in China hebben ze ook kakkerlakken. Een ervaring rijker. De contrasten in China zijn enorm tussen alles, tussen de grote steden en het platteland, tussen de weggooimaatschappij en het hergebruik van producten. Reizend van het noorden naar het zuiden lijkt het alsof ik eeuwen terug in de tijd ga. Eindeloze akkers met rijst, suikerriet en hardwerkende boeren die met de hand de opbrengst van hun land oogsten. Ik reis om andere culturen te zien, me in te leven, te ruiken, voelen en beleven.
Markt
Elke reis brengt me naar boerenmarkten en elke keer word ik blij.
Op de plaatselijke boerenmarkt in het genieten, verser dan vers kan niet, groente, kippen, vissen, varkenskoppen, kruiden, alles wordt verhandeld. Ik sta overal met mijn neus bovenop. De vrouwen keuren de levende kippen, laten die wegen en keuren de kip nog grondiger. Als besloten word de kip te kopen word deze met aan elkaar gebonden achterpoten in hun rugmand geworpen waar de kip rustig blijft zitten. Mij laten ze ongestoord toekijken. Ik geniet van het moment en besluit dat dit een prachtig contrast is met het moderne China, heel mooi, heel basic. Hiervoor reis ik. Ik wist nog niet dat mijn grote moment nog moest komen. Dat gebeurde een uurtje later.
Toilet
Ik liep langs de akkers van het dorp. Mijn blaas raakte overvol. De reisleider wist een toilet. Het was een gebouwtje zonder dak met een mannen en een vrouwen afdeling. Ik herkende de Chinese tekens voor man en vrouw. Naast dat gebouwtje werd landbouwafval verbrand. De verstikkende rook kwam in mijn longen samen met de couleur lokale die uit het gebouwtje kwam. Ik ging zonder iets aan de raken naar binnen, tevreden met mijn waterdichte bergschoenen. Afgescheiden door lage schotjes zag ik 5 hokjes met een smalle rechthoekige gleuf in de vloer en een soort van hellingbaan. Door de gaten heen zag ik het hoofdje van een Chinese boer die de producten aan het wegscheppen was. Stortbakken waren er niet en de kleur van wat ik zag was geel. Rijstdieet met groente schoot door mijn hersens heen. Mijn blaas begon nog heftiger te protesteren. Om mijn blaas te ontspannen moesten mijn longen lijden. Hoe krijg ik ooit nog die stank weg? Ik heb aan hurkend gehoor gegeven aan de natuur en mijn bijdrage geleverd. Later zag ik de boer met een juk met twee emmers lopen naar zijn stukje land. Ik heb nog even staan kijken hoe hij met een liefdevol gebaar de kostbare mineralen aan zijn rijstveld toevertrouwde.
Een illusie armer.
Chinezen zijn lekkerbekken. Overal en in elk steegje is eten te koop voor heel weinig geld. Ook zijn er hele grote staatssupermarkten. Denk aan AH Extra Large maar dan groter. De snoep- en koek afdeling alleen is 4 maal groter dan ik ooit heb gezien, wat een keus! En wat goedkoop, het is dubbeltjes werk. Zak snoep: een kwartje, cake, 20 cent, chips, 18 cent. Ik zou en moest vinden wat mij veraf mijn vroegste jeugd is voorgehouden uit China afkomstig te zijn: CHINESE GELUKSKOEKJES! Ik heb ze niet gevonden. Volgens mijn echte Chinese reisleider zijn deze net zo Chinees omdat ze niet bestaan. Het is een fabel van de Westerse wereld. Nou ja...
De berg Red Dragon Snow Mountain.
Chinezen houden van de overtreffende trap. Alles is groter, hoger, dieper etc. De enige attractie in de buurt was een kabelbaan die tot boven de boomgrens ging tot op 4506 meter hoogte. Spectaculair was de rit over de bomen heen. En wow wat was er weinig zuurstof in de lucht. Tja, wat wil ik boven de boomgrens. Toch maar even op de foto en hijg hijg rechtop zittend om zoveel mogelijk lucht binnen te krijgen aan de warme jus d'orange. De chinezen hadden extra warme extra lelijke jassen gehuurd omdat het een beetje koud was en liepen met zuurstofspuitbussen.
Drie-en-een-half jaar later beleef ik in Almere het gevoel boven de boomgrens te zijn.
Dali
En dan de bakker hier, voor enkele dubbeltjes koop je de lekkere zoete en zoute broodjes en gebak. Het heet Lou's bakery. Zelfs bij deze lekkere en schone bakker rochelde de caissière tijdens het afrekenen, bukte zich om haar rochel, heel netjes, in een bakje achter de toonbank te deponeren en ging zonder blikken of blozen door met afrekenen.
Het is snikheet. Dali is een toeristisch dorp (30.000 inwoners) ingeklemd tussen bergen. Het is de gouden week in China. Ze hebben hier 2 maal per jaar 1 week vakantie en dat heet de gouden week. Je kunt over de Chinese hoofdjes lopen.
Rivier in China: 2 letters = Li
Eigenlijk wist ik wel dat het zeer toeristisch was. Na afloop vond ik het heel zielig voor de aalscholver. Het hele tafereel was in scène gezet voor de toeristen en ik werd betoverd door wat ik zag. Gezeten op een boot volgden we een bamboevlot met een peddelende visserman en een sterke lamp samen met zijn elf aalscholvers die voor hem naar vis doken. De visser oogstte de vis door de vogels uit het water te halen en de snavel leeg te schudden. Na afloop van het rondje stond hij daar met een vogel op de arm, de mand met vis voor zich. De andere aalscholvers lieten hun veren drogen. De reisleider vertelde dat de volgens erg moe waren van het voortdurend optreden. Het aalscholver-vissen heeft echt bestaan en is geen verzinsels zoals de gelukskoekjes.
Antibiotica
Als extraatje ben ik ziek geworden. Ik he keelontsteking, bijholteontsteking en koorts. Onhandig hoor. Gelukkig heb ik antibiotica kuur bij me en ben deze gaan slikken. Na 2 reisdagen en ca. 2000 kilometer verder voel ik me al aardig beter.
Karstgebergte
Ik heb in het smerigste hotel ooit gelogeerd. Dit hotel lag midden in het prachtige Karst-gebergte, het mooiste landschap dat ik ooit heb gezien. China is inderdaad het land van uitersten. De schimmels groeiden overal. Toen ik voorzichtig in bad lag zag ik onder het ingemetselde zeepbakje dikke korsten zitten. Over de muren kroop de schimmel als een hongerig beest naar beneden. De bedden waren gemaakt van hetzelfde materiaal als de omgeving; steen. De omgeving was wonderlijk mooi, een 270 miljoen jaar oud geërodeerd stenen landschap, het Stenen Woud. Tussendoor bloeiden roze en witte bloemen. Onze reisleider had mij al ingelicht over de armoedige hotels en raadde het af daar te eten. Neem maar eten mee voor de komende 1,5 dag en dat was nodig ook!
Voetmassage
We hadden een binnenlandse vlucht. (China is zo groot). Om de tijd te doden heb ik een Chinese voetmassage genomen. Een uur lang verder mijn grote voeten (ik hoefde geen toeslag te betalen) gemasseerd. Als de masseuse met de ene voet bezig was werd de andere gezellig in een handdoekje gewikkeld. Zelfs mijn sokken werden na afloop aangedaan. Het masseren scheelt op z'n minst een hele schoenmaat.
Verdwalen
Hoe ik mijn weg vind in de drukke Chinese steden? Heel simpel, ik heb altijd een kaartje van het hotel bij me en laat de reisleider steekwoorden noteren zoals internetcafé, supermarkt etc. Ik laat dan het briefje aan een voorbijganger zien en zij wijzen me heel duidelijk de weg. Prima oplossing.
Prijzen
- liter benzine: nog geen 0,50 euro
- fiets (nieuw en degelijk) ca. 50 euro
- CD (nieuwste uit de top 40) 1,50 euro
- films, de nieuwste met Engelse ondertiteling op DVD: 0,80 euro
Chinezen zijn aardige mensen, zeer behulpzaam zonder opdringerig te zijn. Verwachten geen fooi. De hele dag door roepen ze Hellooo naar mij en andere toeristen. Als je dan gedag terug zegt gaan ze gegarandeerd giechelen, altijd prijs. Alleen die smerige geluiden die ze maken, (JAKKIE-JAKKIE-BAH) met geen pen te beschrijven. Het gerochel is de hele dag om me heen te horen!
Van Kunming naar Canton
Ik heb voor de 4e keer in China overnacht in een rijdende trein. Ik ging de afgelopen 3 keer steeds beter slapen en ben benieuw hoe het deze keer gaat. Het was een verademing met treinreis nummer 4. Het linnengoed was schoon. Het licht ging pas om 22.15 uur uit en de wagonopzichtster hield het toilet schoon.
Ghanzou het voormalige Canton
Het kan niet op, ik kwam aan in een mooi en schoon hotel midden in een shop gebied. Winkel na winkel na winkel met in de handen klappende Chinese meisjes die hun waar aan de man probeerde te brengen. T-shirts vanaf 0,10 euro tot 0,35 euro. Broeken 1,50 euro. Ik ben groter dan de meeste Chinezen. Ik kon over de massa heen kijken en laat me met de stroom meevoeren. Wat een mensen! Ze lopen tot ver over de weg kilometer na kilometer. Ik vind een mall met nog meer winkels, zelfs achter de winkels van de mall vind ik winkels en daarachter nog meer stegen met winkels. Dit is het walhalla. Het is warm 35 graden en ik loop een boekhandel in. Duidelijk staat op de borden aangegeven wat op welke van de 4 verdiepingen te koop is. Ik ben hier analfabeet en om te zien wat zij te bieden hebben moet ik alle trappen op.
Heet drinkwater is overal te krijgen, op elke hotelkamer staat wel een waterkoker zoals wij die kennen, of de modernere versie daarvan, die met de heet en koud water tank. Dat is zo'n apparaat die we hier ook hebben, in plaats van kamertemperatuur komt het water er gloeiend heet uit. Kosten; ongeveer 60 euro per apparaat. Sinds deze reis gaat reizen een kleine waterkoker mee. In de trein en de erg armoedige hotels kan je heet water halen in een thermoskan. Vooral in de trein is het een feestje als het hete water klaar is, er wordt vooral door de Chinezen alles mee "gekookt", vooral kant-en-klaar noedels. Chinezen die met de trein reizen gaan meestal al om 20.00 uur slapen. Dat red ik niet. Om 22.00 uur gaat het licht uit en mijn zaklantaren aan om te lezen in mijn bedje.
Herrie
Als twee Chinezen naast je praten is het net of ze ruzie hebben en dat gepraat gaat zo hard dat je het bijna niet kan overschreeuwen.
Weer naar huis
Aan alles komt een eind. We vliegen in drie uur naar Beijing. De hal van het nieuwe vliegveld is 3 kilometer lang. We moeten overstappen voor een vlucht naar Amsterdam. Wij Europeanen worden gescheiden van de Chinezen naar onze eigen wachtkamer gebracht. De beenruimte in het vliegtuig is beperkt. Na 10 uur eten, lezen, puzzelen, kaarten en rondhangen is de vlucht voorbij. Ook ditmaal heb ik met succes een kaartspel van de vliegmaatschappij gekregen. Alles is volgens schema gegaan. Zelfs heb ik van de douane nog het door mij gewenste Schiphol-stempel in mijn paspoort gehad. Nog even de bagage afhandelen en dan naar huis. De Chinezen werden bij de douane apart gehouden. Ik zag ze na ca. 30 minuten met hun bagage naar huis gaan. Mijn rugtas wilde maar niet komen omdat een container in het vliegtuig vast zat. Na 1,5 uur wachten kwam dan eindelijk mijn bagage en kon naar huis. Helaas mag je per persoon maar 3 cd's en 3 dvd's invoeren en ik had het dubbele. Misbruik wordt beboet en alles wordt in beslag genomen op Schiphol. Ik had geluk en kwam met mijn aankopen zonder controle weg.
07 September 2007
Astrid in China
| Actief sinds | 17 Okt. 2008 |
|---|---|
| Verslag gelezen: | |
| Totaal aantal bezoekers | 41631 |
17 September 2011 - 08 Oktober 2011
Astrid in Vietnam15 Februari 2011 - 01 Maart 2011
Queeste volbracht! Ongesensureerd. Compleet.05 November 2010 - 27 November 2010
Astrid in Zuid-India16 April 2010 - 21 April 2010
Gestrand in Qatar27 Maart 2010 - 16 April 2010
Astrid in Sri Lanka11 September 2009 - 02 Oktober 2009
Astrid in Thailand15 November 2008 - 07 December 2008
Astrid in India & Nepal14 September 2007 - 06 Oktober 2007
Astrid in China
Peking - China 