Gestrand in Qatar
Door: Astrid
Blijf op de hoogte en volg Astrid
16 April 2010 | Qatar, Doha
Qatar, donderdag 16 april 2010 1e dag
De terug reis van Sri Lanka naar Nederland was heel goed gepland, 5 uur vliegen vanaf Colombo en in Doha binnen een half uur overstappen voor het vliegtuig naar Londen. Qatar is een van de verenigde Arabische emiraten. De reis begon goed, het vliegtuig vertrok op tijd, ik voelde me prima en vermaakte me goed. We hadden een oranje label op onze rugtassen waarop Short Connection stond. We landen op tijd in Doha en ruim op tijd stonden we bij de terminal voor onze overstap. In het vliegtuig zeiden we tegen elkaar: "Ze zijn nu aan het boarden".
Er werd omgeroepen dat we een uur vertraging hadden. Vlug rekenden we uit dat we onze overstap in Londen konden halen.
Het volgende nieuws was dat de vlucht niet doorging wegens noodweer in Engeland. Dat is raar, we zouden 8 uur moeten vliegen en dat noodweer kan echt niet zo lang duren. We wilden naar huis!
Toen een oproep dat we een verfrissing konden halen. Te snel voor een zodanig korte vertraging. Toen ik mijn bon kreeg schrok ik: geen verfrissing, maar een LUNCH. Dat is slecht nieuws.
Ik zit nu in een Internetcafé, schuin tegenover het hotel en draag een herenonderbroek! Er is niets te beleven. We mogen af en toe een uurtje het hotel uit en verder is het wachten. Mijn rugzak voor het vliegtuig bevatte de volgende voorwerpen:
1) Puzzelboekje
2) Telefoon
3) Camera
4) Boek (meegepikt uit het laatste hotel)
5) MP3 speler en een vijltje (Dat vijltje heb ik door 6 controles gesmokkeld)
Er zaten geen oplader of een verschoning in!
In de supermarkt verkopen ze alleen herenondergoed (wat dragen de dames onder de burka?).
Goede voornemens voor de volgende reis heb ik gelukkig zat.
Binnen 6 uur zaten we in een hotel. Het hotel is netjes, we krijgen eten en drinken.
Het omschakelen is lastig. We zijn met 7 Nederlanders in de reisgroep en een alleen reizende Nederlander heeft zich bij ons aangesloten. We steunen elkaar, houden contact met Qatar Airways en Shoesting, de reisorganisatie.
Wat me verbaasd is met hoe weinig kleding ik kan. Ik heb aan: bergschoenen - spijkerbroek - hemdje - vest - sokken - ondergoed.
We zien andere gestrande reizigers die dagenlang in te korte shorts en te kleine truitjes lopen.
Op straat lopen de Arabieren in burka's en lange witte jurken. Frank heeft er ook zo een...thuis.
Vrijdag 16 april 2010 11.00 uur 2e dag
We worden wakker in een hotelkamer na een onrustige nacht. We kijken naar CNN, ontbijten, we gaan naar de supermarkt, liggen op bed, CNN, lunchen,supermarkt, op bed, CNN, dineren, supermarkt, doen een wasje, liggen op bed, CNN en gaan weer slapen. Er gebeurt niets. Ik voel me mat, de dag duurt eindeloos De hoop op een snel vertrek is verdwenen. De vliegtuigmaatschappij zwijgt.
Het idee dat er op elk moment op onze kamerdeur kan worden geklopt met de mededeling dat we vertrekken is weg.
We troosten ons met het idee dat we geluk hebben, we zijn niet neergestort maar zijn veilig in ons hotel midden in de woestijn. We hoeven niet op het vliegveld te overnachten We worden gepamperd, toch voelen we ons opgesloten.
Vrijdag 16 april 2010 19.00 uur
De berichten van CNN en BBC World zijn niet hoopvol. Woensdag waren we optimistisch en dachten we dat we vrijdag wel thuis zouden zijn. We waren er klaar voor. Vandaag dringt de realiteit door, mogelijk moeten we nog dagen wachten.
Ik ruim de hotelkamer nog een op en was mijn spullen. Onze poging een spel kaarten bij de supermarkt te halen is mislukt, verkopen ze niet!
Vrijdag 16 april 2010 21.00 uur
Er zit een nieuwe medewerker van Qatar Airways. Hij spreekt goed engels en is aardig, neemt de tijd. De vorige verwees allen maar naar Internet. Dat was niet handig want dit café was toen nog niet open.
Het goede nieuws:
- zaterdag komt onze bagage
- De vlucht van Qatar naar Londen en de overstap naar Amsterdam wordt geregeld (als er weer gevolgen wordt)
- De as lost langzaam op
- We hebben een Internet café gevonden!
We voelen ons een stuk beter. We kunnen ons telefoonnummer achterlaten en het hotel uitgaan. Niet te ver uit de buurt!
De vloer van het café deint als er iemand over loopt, er wordt gerookt en de Arabieren zijn erg aanwezig.
Morgen krijgen we het druk. Rugzak uitpakken, wasjes doen en...m'n elektronische speeltjes opladen.
Het eten
Na 3 weken te veel en te lekker te hebben gegeten is m'n honger over. Het eten is lekker maar smaakt me niet. Om me heen zie ik gestrande reizigers weinig eten. De sfeer is geladen er wordt niet gezellig gekletst. Alleen het laatste nieuws wordt besproken. Voorspellingen wanneer we weg kunnen worden steeds minder. Ik heb ingezet op 2 nachten, maar heb verloren. Ik herken reizigers aan hun kleding, steeds hetzelfde.
Er is een uitzondering op de regel: een jonge vrouw met een boze blik, zo'n bakkes. Haar lukt het 3 maal per dag iets anders aan te trekken. Ze had 3 grote koffers handbagage bij zich. Zo kan ik het ook. HAHAHA. Alleen al om deze juffrouw kijk ik naar elke volgende maaltijd uit en verbaas mij.
Zaterdag 17 april 2010 8.00 uur 3e dag
Gisteren was het een heilige dag. Onze hotelkamer werd niet schoongemaakt. Ik doe een ronde en hark een hele pedaalemmerzak afval bij elkaar. Hoezo, we hebben niets?
Straks naar het hotel om te kijken of mijn rugzak tussen de 3000 koffers is gevonden.
Zaterdag 17 april 2010 17.00 uur
Ik ben blij omdat ik al mijn bagage heb. De opladers zijn hard aan het werk. De was ligt bij de wasserij die maandag vanaf 08.00 uur opgehaald kan worden. Als ons vliegtuig eerder gaat ben ik met liefde kleding kwijt. De kranten gaven goed nieuws. Dat wil zeggen voor de was, niet voor mij. De vulkaan spuwt vandaag extra hard. Mijn stemming is opperbest, ik vermaak me, ik zie wel wat er op me af komt. Het hotel heeft een verrassing; omdat ze veel omzet hebben door de aswolk krijgen we 's middags extra koffie, thee en hapjes. De luchtvaartmaatschappij zorgt goed voor ons, 3 maaltijden per dag, water, thee, koffie of frisdrank bij de maaltijden. We zien de manager van het hotel de hele dag managen. Hij straalt.
Zondag 18 april 2010 10.30 uur 4e dag
Als we 's ochtends wakker worden kijken we gelijk naar CNN. Het uur begon met een verslag van de aswolk van 13 minuten. De berichten zijn pessimistisch. We zetten de TV uit en gaan over tot de orde van de dag; douchen, ontbijten, wasje doen en naar het internetcafé. Tijdens het ontbijt brainstormen we met de groep hoe we hier weg kunnen komen. Het beste zou zijn dat ze ons met een vliegtuig naar Spanje of Italië zouden vliegen. Vandaar uit kunnen we met de bus of de trein binnen 24 uur thuis zijn. Qatar Airways werkt niet aan dit plan mee. De volgende optie is een auto te huren en dan via Egypte Europa binnen komen. Slecht plan, we moeten dan door allerlei woestijnen en oorlogsgebieden en het is maar de vraag of we een visum krijgen. Het volgende plan is een schip, helaas moeten we langs Somalië, de kans bestaat gekaapt te worden en de reis duurt weken, dus te lang.
We lezen dat de Engelsen met de Marine opgehaald gaan worden. We mailen met de consul van Nederland. Nederland doet niets voor haar gestrande reizigers.
Ondertussen vragen we ons ongerust af hoe het thuis gaat zonder ons. Wij zitten opgesloten in een zandbak. Allemaal zitten we met vragen. Hoelang gaat het duren? Hoe gaan onze werkgevers reageren? We maken grapjes. Voortaan mag je nog maar 1 week vakantie boeken, dan heb je 2 weken om thuis te komen.
Af en toe wordt het iemand te veel. Die persoon trek wit weg en wordt stil. De groep heeft vaste tijden waarop we ontbijten, lunchen en dineren. Als het iemand niet uitkomt druk-druk-druk wordt dat verteld zonder dat daarom is gevraagd. We steunen elkaar.
Ondertussen email en bel ik met thuis om afspraken met de tandarts en kapper op te schorten. Met de dame die onze honden liefdevol opvangt en opvoed! mailen we intensief. We missen de stouterikken en zijn blij met elk bericht. De voorstelling van Youp van 't Hek komende donderdag laat ik schieten en laat met pijn mijn oudste dochter de kaarten ophalen. Zij is er blij mee en wij met haar zorg.
Het idee dat ik mijn hele dagrugzak moet volladen met bagage als ik op reis ben heb ik losgelaten. Doemdenken. Oplossingen voor spullen die ik ontbeer zijn er altijd. Met creativiteit en een goed humeur heb ik me aan deze situatie aangepast. Om de dag door te komen deel ik die in stukjes. Ik doe alles heel langzaam en niet alles tegelijk. Zelfs een wasje doen is zo een echte klus. Ik ben heel blij dat ik vanaf vandaag elke dag schone kleren aan kan. Ik heb, heel klassiek, 3 setjes: een aan, een in de was en een in de kast. In plaats van m'n bergschoenen steken mijn voeten een slippers, een must dit land.
Het weerbericht
Vandaag is het mooi weer, 36 graden, onbewolkt, geen kans op regen. Morgen is het nog beter weer, 37 graden. Dinsdag komt de temperatuur in een dip, 35 graden.
Toeristische informatie
Qatar is een Arabisch emiraat in het Midden-Oosten, aan de Perzische Golf. Het is een schiereiland dat grenst aan Saoedi-Arabië en ten oosten ligt van Bahrein.
Aan het hoofd van het emiraat Qatar staat sjeik Hamad bin Khalifa Al Thani.
Qatar is een kaal woestijngebied met in de kalkgebieden kastgebergte verschijnselen. Langs de kusten komen water bronnen voor. In het zuiden, bij de afscheiding van het Arabisch Schiereiland, liggen de zoutmoerassen van al Amra. Het land is vrij vlak, met in het westen enkele heuvelruggen, waar zich ook het hoogste punt bevindt; de Qurayn Abu al Bawl, met 103 meter. Het klimaat is buitengewoon warm en heeft een hoge vochtigheidsgraad. Flora en fauna zijn zeer schaars.
De stad Doha is de hoofdstad van Qatar. De stad heeft ongeveer 400.000 inwoners en ligt aan de Perzische Golf. Net als in andere Arabische landen zoals Koeweit en Saoedi-Arabië is er in Qatar een grote hoeveelheid olie en gas te vinden, ook wordt er nog veel gevist. Ongeveer 80% van de gehele bevolking in Qatar woont in Doha of haar voorsteden. Het maakt Doha tot het economisch centrum van het land. Doha huisvest ook Education City, een gebied geheel gewijd aan research, ontwikkeling en educatie.
Toerist zijn
Vanmiddag gaan we een gekoelde Arabische Soek bezoeken. Jawel, ze hebben toeristen en verkopen souvenirs. Daarna gaan we om de tijd te doden naar het Islamitisch museum. Het is ongeveer 10 minuten met de taxi. Het ritje kost 3 euro. We gaan niet lopen, daar zijn we te lui voor. In het hotel hoeven we zelfs het knopje van de lift niet in te drukken, daar hebben we een boy voor.
Afgelopen vrijdag hebben we een hele grote, gekoelde mall bezocht. Luxe, weelde en ruimte. Dat is flaneren, zien en gezien worden. Dat gezien worden wil ik liever niet, ik loop nog in een spijkerbroek, bergschoenen en een vest. In de mall hebben ze een ijsbaan. Deze werd regelmatig gedweild.
Ben ik hier echt?
Ik heb gezien dat dames niet alleen in herenondergoed lopen. De afdeling lingerie was zo groot als een warenhuis en had grote onderbroeken uit grootmoederstrijd tot strings die bij ons in de seksshop hangen.
21.00 uur
Vanmiddag was heel speciaal, eerst zijn we naar het museum of Islamic Art geweest. Het gebouw al was prachtig van buiten en van binnen. We mochten er gratis is (mooi meegenomen). Ik had alleen een hemdje aan (helemaal niet meer aan gedacht) en moest een stola om. De kunstvoorwerpen uit Turkije, Egypte, China en Syrië stonden tentoongesteld. Waarschijnlijk hebben ze die voor veel geld opgekocht. Uit Qatar kwamen we niets tegen. Na een uur had ik genoeg gezien en begon, mede door de donkere zaal, te gapen. Misschien ga ik nog een keer als ik tijd heb. Druk-druk-druk.
We zijn langs de winkels in de soek gelopen. Het is een nieuwe stad, 20 jaar geleden uit het water gewonnen. Net zoals Almere, mijn woonplaats. Wat zijn hier veel burka dragende dames en jurken dragende heren! Het is een mengelmoes van veel culturen. Toch past de traditionele dracht prachtig in het decor. Denk aan Laurence van Arabie. Ik heb geen behoefte aan een nieuwe jurk. Daarna hebben we op een terrasje mensen gekeken. We hadden zo'n loom vakantiegevoel. Het is bijzonder in Qatar te zijn. De burka dragende dames fascineren Frank, hij kijkt ze stuk voor stuk na en heeft daar lichte nekklachten van. Met de taxi terug naar het hotel. Ik herken de straat en als de taxi voor het hotel stopt, zeg ik: "ik ben thuis". AU!
Vanavond had ik genoeg van alle voorspellingen van mijn tafelgenoten over ons komende vertrek. Ik kan alle scenario’s wel dromen. Het valt voor niemand mee, we hebben allemaal onze eigen zorgen en irritaties.
Mijn goede voornemen is 's ochtends geen TV aan te zetten. Ik weiger om met open mond de doem scenario’s van CNN en BBC World te kijken. Het enige wat ik nog wens te zien is het mededelingenbord in de lobby van het hotel. Daar komen ooit de vertrektijden op.
Ik denk aan morgen, het zou mijn eerste werkdag na de vakantie worden, de lente is begonnen in Nederland en ik zit hier in de avondregen! Bah.
Weetjes
- Een liter benzine kost € 0,18
- Onze supermarkt in de buurt heet Al Meera
- In de kantoorboekhandels zijn honderden soorten pennen en schriften te koop
- Alle boeken zijn in het Arabisch Er is niets te koop in het Engels.
- Er rijden voornamelijk witte auto's
- Als een taxichauffeur door het rode licht rijdt, kan hij een boete krijgen van €1200
Moppen:
- Vliegtuigspotters in zak en as....
- IJsland verbrand uit wraak al ons geld en zend dit in de vorm van een aswolk retour
- Ik lig op de grond en rook. Als er wordt gevraagd wat ik doe zeg ik: "werken".
- Hoe noem je de vulkaanstofwolk vanuit IJsland? Antwoord: BANKROET
Maandag 19 april 2010 10.00 uur 5e dag
Langzaam wakker worden. Geen CNN gekeken. Muziek luisteren. Langzaam douchen. Rustig naar de eetzaal. Het gonst. Een medewerker van Qatar Airways met een Blackberry loopt interessant rond. Hij is bezig met ons naar Europa te brengen! Het plan is nog vaag. We zouden dan kunnen vliegen naar Milaan. Dan met de trein naar Frankfurt en dan door naar huis! Ook goed nieuws: de eerst gestrande reizigers mogen het eerst naar huis.
First in, first out.
Hij wil dat we in de buurt van het hotel blijven. De stemming is vrolijk, bijna uitgelaten.
Ik ga al m'n apparatuur doorladen voor het geval dat ik ad hoc mag vertrekken. M'n rugzak staat al klaar. Ik ben gereed.
14.30 uur
De stemming blijft verwachtingsvol. Wij hebben het idee dat we deze week naar huis kunnen. Met de medewerker van Qatar Airways is afgesproken dat hij ons eventueel naar Frankfurt vliegen, van daaruit verder met de trein. Ik zie wel bij wie ik de kosten verhaal.
Ik heb net onze was opgehaald bij de wasserij. Mijn ondergoed was gestreken en in mijn survival shorts zat een keurige scherpe vouw.
Maandag 19 april 2010 17.45 uur
- BREAKING NEWS -
WE VLIEGEN MORGEN, DINSDAG 0M 10.00 UUR NAAR WENEN!
Als we in Wenen zijn gaan we verder met de trein, we verwachten woensdag thuis te komen.
Woensdag 21 april 2010
We zijn weer thuis, 6 dagen later dan gedacht. Wij zijn naar Wenen gevlogen. Vervolgens zijn we in 12 uur naar Frankfurt gereden met de bus. Qatar Airways was bang dat we zouden verhongeren en gaf ons ieder een McDonald voucher van 20 euro. In Frankfurt hebben we onze reis vervolgd met de trein. . De wachttijd op het volgende vliegtuig duurde 117,5 uur (van donderdag 12.00 uur tot dinsdag 11.30 uur.
Shoestring
Van de reisorganisator kregen we een brief over de vertraging en als pleister op de wond een bon om een fotoalbum van € 50 te maken. Ook kunnen we, als we voor 31 december 2011 een nieuwe reis boeken, €50 per persoon korting krijgen.
De kosten
Qatar Airways heeft onze kosten betaald. Voor het hotel € 600,00 en de trein van Frankfurt naar Nederland € 202,30.
De nota van mijn telefoonkosten heb ik van mijn reisverzekering vergoed gekregen! Het is alleen die herenonderbroek waar ik geen sponsor voor heb…
De terug reis van Sri Lanka naar Nederland was heel goed gepland, 5 uur vliegen vanaf Colombo en in Doha binnen een half uur overstappen voor het vliegtuig naar Londen. Qatar is een van de verenigde Arabische emiraten. De reis begon goed, het vliegtuig vertrok op tijd, ik voelde me prima en vermaakte me goed. We hadden een oranje label op onze rugtassen waarop Short Connection stond. We landen op tijd in Doha en ruim op tijd stonden we bij de terminal voor onze overstap. In het vliegtuig zeiden we tegen elkaar: "Ze zijn nu aan het boarden".
Er werd omgeroepen dat we een uur vertraging hadden. Vlug rekenden we uit dat we onze overstap in Londen konden halen.
Het volgende nieuws was dat de vlucht niet doorging wegens noodweer in Engeland. Dat is raar, we zouden 8 uur moeten vliegen en dat noodweer kan echt niet zo lang duren. We wilden naar huis!
Toen een oproep dat we een verfrissing konden halen. Te snel voor een zodanig korte vertraging. Toen ik mijn bon kreeg schrok ik: geen verfrissing, maar een LUNCH. Dat is slecht nieuws.
Ik zit nu in een Internetcafé, schuin tegenover het hotel en draag een herenonderbroek! Er is niets te beleven. We mogen af en toe een uurtje het hotel uit en verder is het wachten. Mijn rugzak voor het vliegtuig bevatte de volgende voorwerpen:
1) Puzzelboekje
2) Telefoon
3) Camera
4) Boek (meegepikt uit het laatste hotel)
5) MP3 speler en een vijltje (Dat vijltje heb ik door 6 controles gesmokkeld)
Er zaten geen oplader of een verschoning in!
In de supermarkt verkopen ze alleen herenondergoed (wat dragen de dames onder de burka?).
Goede voornemens voor de volgende reis heb ik gelukkig zat.
Binnen 6 uur zaten we in een hotel. Het hotel is netjes, we krijgen eten en drinken.
Het omschakelen is lastig. We zijn met 7 Nederlanders in de reisgroep en een alleen reizende Nederlander heeft zich bij ons aangesloten. We steunen elkaar, houden contact met Qatar Airways en Shoesting, de reisorganisatie.
Wat me verbaasd is met hoe weinig kleding ik kan. Ik heb aan: bergschoenen - spijkerbroek - hemdje - vest - sokken - ondergoed.
We zien andere gestrande reizigers die dagenlang in te korte shorts en te kleine truitjes lopen.
Op straat lopen de Arabieren in burka's en lange witte jurken. Frank heeft er ook zo een...thuis.
Vrijdag 16 april 2010 11.00 uur 2e dag
We worden wakker in een hotelkamer na een onrustige nacht. We kijken naar CNN, ontbijten, we gaan naar de supermarkt, liggen op bed, CNN, lunchen,supermarkt, op bed, CNN, dineren, supermarkt, doen een wasje, liggen op bed, CNN en gaan weer slapen. Er gebeurt niets. Ik voel me mat, de dag duurt eindeloos De hoop op een snel vertrek is verdwenen. De vliegtuigmaatschappij zwijgt.
Het idee dat er op elk moment op onze kamerdeur kan worden geklopt met de mededeling dat we vertrekken is weg.
We troosten ons met het idee dat we geluk hebben, we zijn niet neergestort maar zijn veilig in ons hotel midden in de woestijn. We hoeven niet op het vliegveld te overnachten We worden gepamperd, toch voelen we ons opgesloten.
Vrijdag 16 april 2010 19.00 uur
De berichten van CNN en BBC World zijn niet hoopvol. Woensdag waren we optimistisch en dachten we dat we vrijdag wel thuis zouden zijn. We waren er klaar voor. Vandaag dringt de realiteit door, mogelijk moeten we nog dagen wachten.
Ik ruim de hotelkamer nog een op en was mijn spullen. Onze poging een spel kaarten bij de supermarkt te halen is mislukt, verkopen ze niet!
Vrijdag 16 april 2010 21.00 uur
Er zit een nieuwe medewerker van Qatar Airways. Hij spreekt goed engels en is aardig, neemt de tijd. De vorige verwees allen maar naar Internet. Dat was niet handig want dit café was toen nog niet open.
Het goede nieuws:
- zaterdag komt onze bagage
- De vlucht van Qatar naar Londen en de overstap naar Amsterdam wordt geregeld (als er weer gevolgen wordt)
- De as lost langzaam op
- We hebben een Internet café gevonden!
We voelen ons een stuk beter. We kunnen ons telefoonnummer achterlaten en het hotel uitgaan. Niet te ver uit de buurt!
De vloer van het café deint als er iemand over loopt, er wordt gerookt en de Arabieren zijn erg aanwezig.
Morgen krijgen we het druk. Rugzak uitpakken, wasjes doen en...m'n elektronische speeltjes opladen.
Het eten
Na 3 weken te veel en te lekker te hebben gegeten is m'n honger over. Het eten is lekker maar smaakt me niet. Om me heen zie ik gestrande reizigers weinig eten. De sfeer is geladen er wordt niet gezellig gekletst. Alleen het laatste nieuws wordt besproken. Voorspellingen wanneer we weg kunnen worden steeds minder. Ik heb ingezet op 2 nachten, maar heb verloren. Ik herken reizigers aan hun kleding, steeds hetzelfde.
Er is een uitzondering op de regel: een jonge vrouw met een boze blik, zo'n bakkes. Haar lukt het 3 maal per dag iets anders aan te trekken. Ze had 3 grote koffers handbagage bij zich. Zo kan ik het ook. HAHAHA. Alleen al om deze juffrouw kijk ik naar elke volgende maaltijd uit en verbaas mij.
Zaterdag 17 april 2010 8.00 uur 3e dag
Gisteren was het een heilige dag. Onze hotelkamer werd niet schoongemaakt. Ik doe een ronde en hark een hele pedaalemmerzak afval bij elkaar. Hoezo, we hebben niets?
Straks naar het hotel om te kijken of mijn rugzak tussen de 3000 koffers is gevonden.
Zaterdag 17 april 2010 17.00 uur
Ik ben blij omdat ik al mijn bagage heb. De opladers zijn hard aan het werk. De was ligt bij de wasserij die maandag vanaf 08.00 uur opgehaald kan worden. Als ons vliegtuig eerder gaat ben ik met liefde kleding kwijt. De kranten gaven goed nieuws. Dat wil zeggen voor de was, niet voor mij. De vulkaan spuwt vandaag extra hard. Mijn stemming is opperbest, ik vermaak me, ik zie wel wat er op me af komt. Het hotel heeft een verrassing; omdat ze veel omzet hebben door de aswolk krijgen we 's middags extra koffie, thee en hapjes. De luchtvaartmaatschappij zorgt goed voor ons, 3 maaltijden per dag, water, thee, koffie of frisdrank bij de maaltijden. We zien de manager van het hotel de hele dag managen. Hij straalt.
Zondag 18 april 2010 10.30 uur 4e dag
Als we 's ochtends wakker worden kijken we gelijk naar CNN. Het uur begon met een verslag van de aswolk van 13 minuten. De berichten zijn pessimistisch. We zetten de TV uit en gaan over tot de orde van de dag; douchen, ontbijten, wasje doen en naar het internetcafé. Tijdens het ontbijt brainstormen we met de groep hoe we hier weg kunnen komen. Het beste zou zijn dat ze ons met een vliegtuig naar Spanje of Italië zouden vliegen. Vandaar uit kunnen we met de bus of de trein binnen 24 uur thuis zijn. Qatar Airways werkt niet aan dit plan mee. De volgende optie is een auto te huren en dan via Egypte Europa binnen komen. Slecht plan, we moeten dan door allerlei woestijnen en oorlogsgebieden en het is maar de vraag of we een visum krijgen. Het volgende plan is een schip, helaas moeten we langs Somalië, de kans bestaat gekaapt te worden en de reis duurt weken, dus te lang.
We lezen dat de Engelsen met de Marine opgehaald gaan worden. We mailen met de consul van Nederland. Nederland doet niets voor haar gestrande reizigers.
Ondertussen vragen we ons ongerust af hoe het thuis gaat zonder ons. Wij zitten opgesloten in een zandbak. Allemaal zitten we met vragen. Hoelang gaat het duren? Hoe gaan onze werkgevers reageren? We maken grapjes. Voortaan mag je nog maar 1 week vakantie boeken, dan heb je 2 weken om thuis te komen.
Af en toe wordt het iemand te veel. Die persoon trek wit weg en wordt stil. De groep heeft vaste tijden waarop we ontbijten, lunchen en dineren. Als het iemand niet uitkomt druk-druk-druk wordt dat verteld zonder dat daarom is gevraagd. We steunen elkaar.
Ondertussen email en bel ik met thuis om afspraken met de tandarts en kapper op te schorten. Met de dame die onze honden liefdevol opvangt en opvoed! mailen we intensief. We missen de stouterikken en zijn blij met elk bericht. De voorstelling van Youp van 't Hek komende donderdag laat ik schieten en laat met pijn mijn oudste dochter de kaarten ophalen. Zij is er blij mee en wij met haar zorg.
Het idee dat ik mijn hele dagrugzak moet volladen met bagage als ik op reis ben heb ik losgelaten. Doemdenken. Oplossingen voor spullen die ik ontbeer zijn er altijd. Met creativiteit en een goed humeur heb ik me aan deze situatie aangepast. Om de dag door te komen deel ik die in stukjes. Ik doe alles heel langzaam en niet alles tegelijk. Zelfs een wasje doen is zo een echte klus. Ik ben heel blij dat ik vanaf vandaag elke dag schone kleren aan kan. Ik heb, heel klassiek, 3 setjes: een aan, een in de was en een in de kast. In plaats van m'n bergschoenen steken mijn voeten een slippers, een must dit land.
Het weerbericht
Vandaag is het mooi weer, 36 graden, onbewolkt, geen kans op regen. Morgen is het nog beter weer, 37 graden. Dinsdag komt de temperatuur in een dip, 35 graden.
Toeristische informatie
Qatar is een Arabisch emiraat in het Midden-Oosten, aan de Perzische Golf. Het is een schiereiland dat grenst aan Saoedi-Arabië en ten oosten ligt van Bahrein.
Aan het hoofd van het emiraat Qatar staat sjeik Hamad bin Khalifa Al Thani.
Qatar is een kaal woestijngebied met in de kalkgebieden kastgebergte verschijnselen. Langs de kusten komen water bronnen voor. In het zuiden, bij de afscheiding van het Arabisch Schiereiland, liggen de zoutmoerassen van al Amra. Het land is vrij vlak, met in het westen enkele heuvelruggen, waar zich ook het hoogste punt bevindt; de Qurayn Abu al Bawl, met 103 meter. Het klimaat is buitengewoon warm en heeft een hoge vochtigheidsgraad. Flora en fauna zijn zeer schaars.
De stad Doha is de hoofdstad van Qatar. De stad heeft ongeveer 400.000 inwoners en ligt aan de Perzische Golf. Net als in andere Arabische landen zoals Koeweit en Saoedi-Arabië is er in Qatar een grote hoeveelheid olie en gas te vinden, ook wordt er nog veel gevist. Ongeveer 80% van de gehele bevolking in Qatar woont in Doha of haar voorsteden. Het maakt Doha tot het economisch centrum van het land. Doha huisvest ook Education City, een gebied geheel gewijd aan research, ontwikkeling en educatie.
Toerist zijn
Vanmiddag gaan we een gekoelde Arabische Soek bezoeken. Jawel, ze hebben toeristen en verkopen souvenirs. Daarna gaan we om de tijd te doden naar het Islamitisch museum. Het is ongeveer 10 minuten met de taxi. Het ritje kost 3 euro. We gaan niet lopen, daar zijn we te lui voor. In het hotel hoeven we zelfs het knopje van de lift niet in te drukken, daar hebben we een boy voor.
Afgelopen vrijdag hebben we een hele grote, gekoelde mall bezocht. Luxe, weelde en ruimte. Dat is flaneren, zien en gezien worden. Dat gezien worden wil ik liever niet, ik loop nog in een spijkerbroek, bergschoenen en een vest. In de mall hebben ze een ijsbaan. Deze werd regelmatig gedweild.
Ben ik hier echt?
Ik heb gezien dat dames niet alleen in herenondergoed lopen. De afdeling lingerie was zo groot als een warenhuis en had grote onderbroeken uit grootmoederstrijd tot strings die bij ons in de seksshop hangen.
21.00 uur
Vanmiddag was heel speciaal, eerst zijn we naar het museum of Islamic Art geweest. Het gebouw al was prachtig van buiten en van binnen. We mochten er gratis is (mooi meegenomen). Ik had alleen een hemdje aan (helemaal niet meer aan gedacht) en moest een stola om. De kunstvoorwerpen uit Turkije, Egypte, China en Syrië stonden tentoongesteld. Waarschijnlijk hebben ze die voor veel geld opgekocht. Uit Qatar kwamen we niets tegen. Na een uur had ik genoeg gezien en begon, mede door de donkere zaal, te gapen. Misschien ga ik nog een keer als ik tijd heb. Druk-druk-druk.
We zijn langs de winkels in de soek gelopen. Het is een nieuwe stad, 20 jaar geleden uit het water gewonnen. Net zoals Almere, mijn woonplaats. Wat zijn hier veel burka dragende dames en jurken dragende heren! Het is een mengelmoes van veel culturen. Toch past de traditionele dracht prachtig in het decor. Denk aan Laurence van Arabie. Ik heb geen behoefte aan een nieuwe jurk. Daarna hebben we op een terrasje mensen gekeken. We hadden zo'n loom vakantiegevoel. Het is bijzonder in Qatar te zijn. De burka dragende dames fascineren Frank, hij kijkt ze stuk voor stuk na en heeft daar lichte nekklachten van. Met de taxi terug naar het hotel. Ik herken de straat en als de taxi voor het hotel stopt, zeg ik: "ik ben thuis". AU!
Vanavond had ik genoeg van alle voorspellingen van mijn tafelgenoten over ons komende vertrek. Ik kan alle scenario’s wel dromen. Het valt voor niemand mee, we hebben allemaal onze eigen zorgen en irritaties.
Mijn goede voornemen is 's ochtends geen TV aan te zetten. Ik weiger om met open mond de doem scenario’s van CNN en BBC World te kijken. Het enige wat ik nog wens te zien is het mededelingenbord in de lobby van het hotel. Daar komen ooit de vertrektijden op.
Ik denk aan morgen, het zou mijn eerste werkdag na de vakantie worden, de lente is begonnen in Nederland en ik zit hier in de avondregen! Bah.
Weetjes
- Een liter benzine kost € 0,18
- Onze supermarkt in de buurt heet Al Meera
- In de kantoorboekhandels zijn honderden soorten pennen en schriften te koop
- Alle boeken zijn in het Arabisch Er is niets te koop in het Engels.
- Er rijden voornamelijk witte auto's
- Als een taxichauffeur door het rode licht rijdt, kan hij een boete krijgen van €1200
Moppen:
- Vliegtuigspotters in zak en as....
- IJsland verbrand uit wraak al ons geld en zend dit in de vorm van een aswolk retour
- Ik lig op de grond en rook. Als er wordt gevraagd wat ik doe zeg ik: "werken".
- Hoe noem je de vulkaanstofwolk vanuit IJsland? Antwoord: BANKROET
Maandag 19 april 2010 10.00 uur 5e dag
Langzaam wakker worden. Geen CNN gekeken. Muziek luisteren. Langzaam douchen. Rustig naar de eetzaal. Het gonst. Een medewerker van Qatar Airways met een Blackberry loopt interessant rond. Hij is bezig met ons naar Europa te brengen! Het plan is nog vaag. We zouden dan kunnen vliegen naar Milaan. Dan met de trein naar Frankfurt en dan door naar huis! Ook goed nieuws: de eerst gestrande reizigers mogen het eerst naar huis.
First in, first out.
Hij wil dat we in de buurt van het hotel blijven. De stemming is vrolijk, bijna uitgelaten.
Ik ga al m'n apparatuur doorladen voor het geval dat ik ad hoc mag vertrekken. M'n rugzak staat al klaar. Ik ben gereed.
14.30 uur
De stemming blijft verwachtingsvol. Wij hebben het idee dat we deze week naar huis kunnen. Met de medewerker van Qatar Airways is afgesproken dat hij ons eventueel naar Frankfurt vliegen, van daaruit verder met de trein. Ik zie wel bij wie ik de kosten verhaal.
Ik heb net onze was opgehaald bij de wasserij. Mijn ondergoed was gestreken en in mijn survival shorts zat een keurige scherpe vouw.
Maandag 19 april 2010 17.45 uur
- BREAKING NEWS -
WE VLIEGEN MORGEN, DINSDAG 0M 10.00 UUR NAAR WENEN!
Als we in Wenen zijn gaan we verder met de trein, we verwachten woensdag thuis te komen.
Woensdag 21 april 2010
We zijn weer thuis, 6 dagen later dan gedacht. Wij zijn naar Wenen gevlogen. Vervolgens zijn we in 12 uur naar Frankfurt gereden met de bus. Qatar Airways was bang dat we zouden verhongeren en gaf ons ieder een McDonald voucher van 20 euro. In Frankfurt hebben we onze reis vervolgd met de trein. . De wachttijd op het volgende vliegtuig duurde 117,5 uur (van donderdag 12.00 uur tot dinsdag 11.30 uur.
Shoestring
Van de reisorganisator kregen we een brief over de vertraging en als pleister op de wond een bon om een fotoalbum van € 50 te maken. Ook kunnen we, als we voor 31 december 2011 een nieuwe reis boeken, €50 per persoon korting krijgen.
De kosten
Qatar Airways heeft onze kosten betaald. Voor het hotel € 600,00 en de trein van Frankfurt naar Nederland € 202,30.
De nota van mijn telefoonkosten heb ik van mijn reisverzekering vergoed gekregen! Het is alleen die herenonderbroek waar ik geen sponsor voor heb…
