Astrid op Sri Lanka
Door: Astrid
Blijf op de hoogte en volg Astrid
26 Maart 2010 | Sri Lanka, Colombo
In de koude winter boekte ik een reis naar de tropen.
Overmorgen is het zover. De rugzakken zijn gepakt, de pups zijn naar de oppas en de achterblijvende dochter voorzien van goede raad.
Ik ga doen wat ik het leukste vindt: REIZEN!
Ayubowan! (goedendag)
Marawila
De reis naar Sri Lanka duurde van deur tot deur 24 uur. Het is in Sri Lanka 4,5 uur later. Volkomen “brak” kwam ik aan. Met de hitte op het vliegveld van Colombo viel het mee. Bij de eerste stap die ik buiten deed wist ik het weer: smog en een loodzware hitte. Geschat: 42 graden.
Frank en ik sliepen van 11.00 tot 13.00 uur. Dat was niet voldoende. Volkomen opgezwollen,Barbamama? met allerlei vage pijntjes dook ik om 20.00 uur m'n bed in en sliep 14 uur aan een stuk door met een fleece vest aan. De airco stond op koud. De volgende dag hebben we in de schaduw van het zwembad gelegen om ons vervolgens door dokter 2-hands te laten masseren. Het was meer gebed dan massage en ook ging nog regelmatig zijn mobiel. Het is een feestdag. Bovendien een zondag en de rest van het personeel was vrij en de dokter kan een telefoon niet zomaar laten rinkelen.
Polonnaruwa
We zijn vanuit Marawila naar Polonnaruwa gegaan. We hebben gezien: rotsfort Sigiriya, de leeuwenrotsstempel. Aan de voet van het eigenlijke fort bewaken twee reusachtige leeuwenklauwen de ingang. We hadden geen zin om in de hitte naar boven te sjouwen. Ook tal van ruines waren er en natuurlijk de Boedistische tempels. Het is helaas zo, zie je er een, dan heb je de meeste gezien. We hebben er al veel gezien in de afgelopen jaren, dus we richten ons wat meer op de bevolking en de stad zelf. Om de hitte te ontsnappen gingen we op het enige bankje in de schaduw zitten. Een eindje verderop zagen we een aap in de boom. We waren gewaarschuwd voor stelende, valse apen. De aap kwam steeds dichterbij. Dat vind ik niet prettig. Hij keek me aan en liet zijn tanden zien. Ik stond op, met Frank achter me aan en liepen naar een ander stukje met schaduw. Het is 41 graden, in de zon is het niet om uit te houden. Meneer aap had zijn zin. Hij wenkte naar een vrouwtjes-aap die op ons bankje ging zitten zij begonnen zich voort te planten. Na afloop liet meneer aap zich liggend op z'n rug lekker vlooien. Tja blijkbaar hadden wij zijn bedbank ingepikt en dat werd niet geaccepteerd.
Met reisgenoten gaan we met de tuc-tuc naar het "nieuwe" centrum van de stad. We lopen langs het verkeer in de winkelstraat. Als enige toeristen trekken we veel bekijks. We willen wat drinken en om een tafel vrij te maken worden de locals verjaagd. Onze tuc-tuc chauffeur laat ons het station zien. We mogen achter de balie kijken. Daar staat een houten kast met kaartjes. Alles staat daar nog zoals in het jaar 1850. Als souvenir mag ik een gebruikt kartonnen treinkaartje meenemen. Dan is het tijd voor het zwembad. Dat is fijn voor de jonge bedienden. We zijn de enige gasten.
's Middags gaan we met een gammele vissersboot het stuwmeer op. Het meer bestaat sinds 1941. Voorheen was het een droge vallei. Kale boomtoppen steken uit het water. Er is vis in uitgezet. Onderweg laat een visser zijn vangst zien. Ik ben verbaasd over de grote van de vissen . O ja, vis komt niet uit de supermarkt, maar heeft eerst ergens heeft moeten groeien en zwemmen. Onze roeiers kennen de weg en laten ons de mooiste plekken zien met vogels in allerlei kleuren. We zien ooievaars. De waterlelies bloeien. We gaan verder langs drijvende eilanden. Opeens zie ik nog een 10 meter van me af een waterbuffel. Hij lijkt zo onschuldig. De roeiers zetten een tandje bij. Dangoeroes? vraag ik later. Yes Madam, verry dangaroes, they move quick.
Na uren komen we aan bij een eiland. Het is een groot rotsblok van 500 vierkante meter. Daarop wonen duizenden vogels. We meren aan en gaan het eiland op. Het eiland ruikt naar vis. Het is een wonderlijke ervaring duizenden vogels op te zien vliegen. Het regent stront. Op elk plekje van het eiland is een vogelnest met eieren.
Onze gids verteld dat hier nooit mensen komen, geen toeristen en ook de locals niet. Ik loop verbaasd over het eiland, voor me uit vliegen vogels op, achter me landen ze op hun nesten. Zoveel vogels op zo’n klein eiland en ik.
Gelukkig heb ik al mijn eerste voorraad souvenirs gekocht. Door het lozen van gebruikte shirts is er ruimte om voldoende kaneel, kruidnagels en nootmuskaat voor de komende 10 jaar. Na de rondleiding in de specerijentuin en de korte beenmassage kon ik niet om het winkeltje heen.
Ik ben blij dat ik de vrucht van de cacaoboon aan een boom heb zien groeien en kunnen vasthouden. Als chocolade liefhebber kon ik niet anders. Alleen jammer was dat de gids vertelde dat alleen extra pure chocolade gezond is. Ik hou van melk chocolade.
De reis gaat verder langs een echtpaar dat als beroep heeft te laten zien dat ze alles van de kokosnoten en de palm benutten. Dat is veel. De leuke pollepels zijn niet vaatwasmachine bestendig. Als souvenir kreeg ik een stuk touw. Altijd heel handig.
Kandy, 2 april 2010
Ik ben gisteren in de stad Kandy gearriveerd. In het hotel leek de tijd 100 jaar te hebben stilgestaan. Koloniaal, hoge plafonds en onderdanig personeel. Alleen de airco en de uitlaatgassen bewezen dat de tijd niet heeft stilgestaan. In Kandy heb ik een oliemassage met sauna genomen. In die hitte de hiittein helpt tegen de hitte. Mij is beloofd dat ik daar 10 jaar jonger van zou worden. "Wel een nacht laten intrekken mevrouw!" Frank lag vanochtend in een deuk, ik zag er niet uit en leek wel 20 jaar ouder. Dat is 72 jaar en bedankt!
Kandy is een grote stad met 150.000 inwoners. Op de markt in de buurt kan je over de hoofden lopen. Het is oppassen als je iets op de markt wil kopen. Als toerist vindt men je zo rijk dat je het 2 of 3 maal de prijs kan betalen. Ook ik stink erin. We hadden honger en kochten een kilo bananen voor 1 euro. In de supermarkt zag ik de echte prijs, 0,50 euro. Afdingen op de markt helpt niet.
Vanavond zijn we naar de olifanten geweest die werden gewassen in de rivier.
Per persoon betaalden we de hoofdprijs van 7 euro. Dan verwacht ik ten minste 2 olifanten. Helaas, het was er slechts 1, de andere olifant was uitgeleend. Een blinde dame van 43 jaar die er geen zin in had en pas na veel aansporing deed wat van haar werd gevraagd. Frank en ik reden een stukje van 40 meter op haar, zonder zadel. Vervolgens moest zij van haar eigenaar in de rivier gaan liggen. Gewassen moet er worden. We wilden niet helpen. Te vaak hebben we olifanten gezien om dit leuk te vinden. Nog wat foto's en toen was het binnen een half uur klaar.
Het is Pasen. Er is niets van te merken, zelfs geen paastak, of chocolade eitje.
Zondag zijn we vertrokken om hoger de bergen in te gaan. Het is kouder. Dat wil niet zeggen dat het overdag koud is, integendeel, maar 's nachts wel en 's avonds koelt het snel af. Hier vinden ze het dan al erg koud en hebben jassen aan en mutsen op. Voor ons zijn de avonden heerlijk van temperatuur.
Op dit moment zitten we midden in de verkiezingperiode. Die is binnen 6 dagen. Je merkt dat er protestdemonstratie zijn en veel geluidswagens die oproepen om op iemand te stemmen. Dat moet je wel zien en horen want de truck heeft manshoge boxen.
Het is een tropisch eiland en altijd warm. In deze tijd van het jaar is er de minste regenval. Als het regent doet dat het overvloedig rond de klok van 5.00 uur in de middag. Het duur meestal een uurtje. Het is niet vervelend maar afkoelen doet het niet. Gewoon een warme douche. De mensen zijn aardig. De noordelijk punt India is 35 mijl weg. Het verschil tussen beide landen is enorm.
Meestal komen ze hier een afspraak na en hoef je niet langer dan een half uur te wachten. Als er dan nog niets gebeurt, dan zijn ze het vergeten en moet je opnieuw beginnen. Kwaad worden heeft geen zin, want dat werkt niet en levert teveel gezichtsverlies op. Gewoon opnieuw beginnen of iets anders regelen. Niet altijd even gemakkelijk.
Bandarawela, 6 april 2010
Het duurde een half uur voor ik een internetcafé vond. Ik zit nu in een klein zweterig hokje mijn vermoeide benen uit te laten rusten.
We zijn vertrokken naar de hoogvlakten. Onderweg de berg opgegaan met louter haarspeldbochten. Daar werd ik niet blij van, dus toen we eruit konden bij een theefabriek was dat prima. Onderweg veel theeplantages gezien en weet nu hoe de struiken er uit zien. Het zijn struiken van ongeveer veertig cm hoog. Als je ze laat doorgroeien worden het bomen. Goede thee is erg duur en er zijn heel veel plantages. De rest van de thee die overblijft na het drogen, zij noemen het afval, is de goedkope thee die je in de supermarkt kan kopen. Daar mankeert niets aan. We kregen een rondleiding in de theefabriek. Een struik kan elke zevende dag geplukt worden. Alleen de nieuwe lichtgekleurde blaadjes worden geplukt. Deze worden dan in fabriek op een lange bak gelegd waar ventilatoren onder de thee drogen. Dit duurt een dag. Dan gaan ze de vergruizer in en wordt het echte thee. Het proces van plukken tot thee is heel kort en ze kunnen veel produceren. De theefabriek waar wij waren had 1300 man in dienst, waarvan veel plukkers. In de theefabriek rook het heerlijk naar verse thee. Uiteraard een lekker kopje thee gedronken.
Nuwara Eliya.
In deze plaats ademt alles Engels. Het is verwaarloosd, zoals zoveel. Je ziet nog de renbaan, de golfbaan, die nog steeds gebruikt wordt en veel Victoriaanse villa's. We hebben geluncht bij een kunstmatig meer waar je kon roeien. Leuk was het monniken en locals te zien cricketten. Past echt niet bij elkaar.
We logeerden in een zeer oude Engelse club, de Hills club, die geheel in luister op Britse wijze werd gerund. Het hotel was zeer Engels, grote lounge met open haar de meubels, lange gangen, een bibliotheek en enorme tuinen. Het plaatsje zelf was klein en op zondag erg druk in verband met de verkiezingen. Alles was groen versierd. Lijst 8 schijnt hier erg populair te zijn. We mochten wel in het restaurant van het hotel eten, maar dit was zeer prijzig, dus hebben we ergens anders gegeten.
Morgenvroeg vertrekken we naar de volgende locatie, 1000 meter zakken naar de natuurreservaten, waar we enkele dagen in verschillende plaatsen blijven. Een van de overnachtingen is in een tent. Het is daar 's nachts ongeveer 28 graden, koud wordt het niet!
Horton Plains
Gisteren 4 uur in het natuurgebied Horton Plains gelopen met uitzicht op de hoogste berg van Sri Lanka. Horton Plains is een hoogvlakte waar je ook het "eind van de wereld" kon zien. Het was 2e Paasdag. Dit jaar geen lekkere chocolade eitjes voor mij, maar afzien. Ik moest om 5 uur op. Ik bedacht me dat het in Nederland 1.30 uur is en iedereen nog lekker in bed ligt. Het was een heuvelachtig, rotsig gebied. Veel losse stenen en geen echte wandelpaden .Er waren rivierbeddingen, smalle paadjes en veel dalen en klimmen.
De tocht was het waard al heb ik niet veel van het landschap gezien omdat ik heel goed moest kijken waar ik mijn voeten zette. Op een heel hoog punt heel voorzichtig in de diepte gekeken. Het was toen 10 uur in de ochtend en nog erg helder, zodat we ver konden zien. Al hel snel kwam de mist op en een half uur later zag je niets meer.
Het uitkijkpunt over de vallei en de waterval waren de 2 bijzondere plekken. Helaas heb ik de waterval gemist. Ik zag hem wel van een ander punt, maar het toeristische punt heb ik niet bereikt omdat ik linksaf in plaats van rechtsaf ben gegaan. Het was warm en mijn benen deden na afloop zeer en mijn voeten waren opgezwollen.
In de 1,5 uur durende tocht in de auto kon ik mijn ogen niet openhouden. Ik had geen last van de haarspeldbochten. Volgens Frank schudde mijn hoofd met elke bocht mee. Daarna weer anderhalf uur rijden met de bus en de lunch in een indiaans restaurant gebruikt. Rijst met curry en naan, een soort brood. Dat was lekker na zo'n wandeling. Toen opschieten, want we zouden met de trein verder gaan naar Bandarawella, twee uur met de trein.
Via Nanu Oya naar Bandarawella
We moesten een uur wachten, maar de trein vertrok nagenoeg op tijd, slechts een half uur later. Het was een zeer oude, wat gammele trein, waarvan de deuren nooit sluiten en mensen ook uit de deuren hangen. We zaten nog redelijk luxe, tweede klasse. Het regenen en de trein waaide erg goed door. De vesten zaten in de rugzak die met de bus verder was gegaan. Er werd van alles verkocht in de trein. Ook liepen er boefjes rond die proberen tassen te stelen. We kregen de waarschuwing je tas bij te houden. Dat snapten we zelf ook wel. Het was wel weer een belevenis. De rails is door de Engelsen aangelegd om Kandy uit het isolement te halen. De rit duurde 2 uur, na 1 uur vond ik het wel mooi geweest. De ene steile bergwand na de andere theeplantage. Voorts hing er een dikke mist. De trein puft met een slakkengang door tunnels en langs afgronden en komt tot een hoogte van 1900 m boven de zeespiegel.
Toen we aankwamen was er maar 3 wensen, douchen, warm aankleden en eten.
Eten
Het eten in Sri Lanka is heerlijk. Het zit tussen de keuken van Thailand en India in. Soms is het te spicy, voor de rest is het erg lekker. Ik leerde wingbean te eten, een soort sperzieboon met vleugels en trommelstok-bonen. Deze splits je open en schraap je met je tanden uit, lijkt wat op asperge. Verder jonge kokos gedronken en het onrijpe vruchtvlees uitgeschraapt en opgegeten. Het lijkt op kwal maar smaakt naar jonge kokos.
Tissamaharama,
Ik zit in het zoveelste vieze warme café met harde muziek. We hebben ons met een tuc-tuc in het plaatsje af laten zetten. Eerst even shoppen en dan masseren. Er zijn weinig masseurs en heel duur. We laten de massage voor wat hij is. Vanmiddag een plons in het hotelzwembad. Dan nog een paar tempels met verplichte lange broek en morgen een jungle safari. Lui? Ik moet om 5.00 uur vertrekken, dat is actief.
De safari in het natuurreservaat van Yale viel tegen. Ik ben 4 uur heen en weer geschud in een jeep over modderige zandpaden. Gezien: 2 olifanten, een kudde waterbuffels, 4 hanen, 3 pauwen, waarvan 1 vrouwtje, een varaan, bijna overreden omdat de chauffeur niet oplette en de gids in slaap was gevallen, wilde zwijnen, een hyena en talloze tropische vogels en een musje. De jaguars waren al eerder gestoord door safariganders toen zij met een krokodil in gevecht waren en lieten zich niet zien.
Udawalawe Camp
We hebben overnacht in een tentenkamp. We hadden een eigen bungalowtent. De nacht was overgoten met junglegeluiden. Ik was overgoten met Deet. De moesson doet goede zaken, alles is modderig en de tent rook zuur. Om 6.00 uur lag ik voor de tent in een natte hangmat met uitzicht over een meertje. Onbeschrijfelijk geluk. Wat een geluk dat ik het zware bier met 8,8% alcohol niet gedronken had en daardoor niet met hoofdpijn wakker werd. Ik had nog meer geluk, ik hoefde er vannacht niet uit om te plassen en het aarde donker een toilet moest zoeken.
Vanuit het kamp zijn we op safari gegaan. Ik heb olifanten, waterbuffels, pauwen en een adelaar gezien. De olifanten leefden in familie groepen. Een boze olifant kwam al toeterend op de jeep af. Ik schrok, vergat een foto te maken en maakte me klein.
Hikkaduwa
De luie dagen zijn begonnen. We hebben nog 4,5 stranddagen tegoed. Het hotel ligt aan een drukke weg met winkeltjes en restaurantjes. Het hotel is sjiek, dus duur. Vanavond eens geen rijst eten maar pizza of iets dergelijks.
's Avond een bezoek aan het bedevaartsoord Kataragama. Kataragama is een van de heiligste plekken van Sri Lanka en een pelgrimsoord voor Boeddhisten, Hindoes en Moslims die er de god Skanda eren. De god doet zijn wonderen door middel van de ontelbare zieners, orakels en wonderdokters die het eiland rijk is.
De gelovigen offerden grote manden met fruit in deze tempel of die van Ganesh, de olifantgod van het hindoeïsme die eveneens zeer geliefd is bij de boeddhisten. De grote manden met fruit die de gelovigen schenken worden begraven. Wat een zonde, al dat kostbare en lekkere fruit weg te gooien. Het leek wel een wedstrijd wie de grootste fruitschaal offerde!
We mochten de tempel in. Dat was heel gastvrij en bijzonder. Helaas werden door een herrie van de klokken en de trommel verjaagd. Het was lawaai om het lawaai maken. Het duurde en duurde maar. Ik stopte mijn vingers in mijn oren en ben afstand gaan kijken.
Galle
Ik ben naar Sri Lanka gekomen met een missie en ben geslaagd.
Daarvoor moest ik in vestingstadje Galle zijn. Kantklossen is door de Portugese bezetters geïntroduceerd in Galle dat nu het kantklos centrum van de wereld is. Het mooiste kantklos wordt daar gemaakt. Ik vond een dame die het maakte. Zij vertelde dat haar man in 2004 door de Tsunami om het leven is gekomen. Zij woont in een vluchteling huisje dat door de Chinezen is gemaakt.
Ik ben een trotse, blije oma van het ongeboren kind van mijn oudste dochter Marina. Voor mijn 1e kleinkind kocht ik 4 meter kantklos lint om witte dekbedhoezen te versieren. Die lakens heb ik in Nederland bij de V&D gekocht. In gedachte zie ik de baby al liggen.
Het is drie jaar later. De ongeboren baby heet Luke, is heel mooi met blond haar, blauwe ogen en slaapt heerlijk onder zijn witte dekbedhoezen met handgemaakt kant uit Galle.
Ayurveda massage
Ik heb vandaag twee keer aan Thailand gedacht. De eerste keer toen ik Thais geld in mijn broekzak vond, keurig gewassen en gestreken, de tweede keer toen ik na Frank op de weegschaal moest voor de Ayurvedische massage "dokter". Frank schrok zichtbaar en toen ik aan de beurt was wist ik het al: alweer 10 kilo verschil, net zoals toen we ons, voor de grap, een keer wogen in Thailand.
Tegen over het hotel is een massage centrum. Voor 30 euro per persoon een massage van 2 uur. Eerst het ritueel door onze "dokter". Wegen, pols voelen Volgens mij voelde hij niets want hij zat veel te hoog. Hij kijkt in de ogen en vraagt naar klachten. Ik ben 2,5 week op vakantie, volkomen relaxed en voel geen enkel pijntje. Mij lichamelijk inspannen doe ik niet en mijn stoere rugzak wordt gedragen door de alom aanwezige boys. Het langste eind dat ik de rugzak heb gesjouwd was in Almere, van huis naar de bushalte.
Toen kwam de massage, ik werd op een soort van obductie tafel gelegd met opstaande randen, in de olie gezet, toen in een soort van doodskist/stoompan gelegd en toen weer geolied. Are you oké, madam, werd regelmatig gevraagd. Yes I am. Dat is waar ook, ik word niet geofferd in een bizar ritueel, maar ben er voor m'n eigen plezier. Na mijn hele lijf te hebben laten gekneed, was het tijd voor een kruiden-beurt. In een soort van theezakken zaten kruiden. Die zakken werden in heet water verhit en dan tegen m'n lijf geslagen. Het rook naar gewone thee. De samenstelling was geheim. Toen waren mijn hoofd en schouders aan de beurt. 3 kwartier lang, lekker dat het was, werd ik verder in de olie gezet en gemasseerd door een jongen die ik al eerder als "de slager" heb bestempeld. Hij deed z'n werk goed, gaf een complimentje over m'n haar en goot daar zoveel olie in dat het nog net niet drupte. Na afloop keek ik in de spiegel. Steil haar! De dokter legde uit dat om de olie en de kruiden goed te laten werken, deze 24 uur moesten intrekken. Het was heel bijzondere olie, geen ordinaire kokosolie, stel je voor, maar iets wat ik vergeten ben. Na afloop zag ik Frank. Hij zag eruit als een paling, klaar voor de pan. We vluchten ons hotel in. Niemand zag ons. In de badkamer heb ik 3 keer mijn haar en huid gewassen. Na al deze mishandelingen voel ik me opperbest met een setje schone kleren in een café aan het strand.
Hoe zeg je nee zonder nee te zeggen.
Onze reisleider vroeg wat we de volgende ochtend om 5.15 uur wilden drinken. Ik wilde black thea en Frank koffie. Aan mij vroeg hij of ik melk in mijn thee wil. Nee, graag zwarte thee. Aan Frank werd gevraagd of hij melk in zijn koffie wil. Ja, met melk. Goed zei hij, 1 maal thee zonder melk en 1 maal koffie met melk. Dat klopt. Toen werd duidelijk waar deze omweg voor nodig was, er was geen melk en we konden de hele bestelling opnieuw doen alleen was Frank zo wijs ditmaal thee te bestellen. Met melk werd nog gevraagd. Een Sri Lankaan verkoopt niet graag nee. Nee is gezichtsverlies.
Negombo
Vandaag is het oudjaar in Sri Lanka, morgen Nieuwjaar. De jaartelling is hetzelfde, alleen vieren zij oud en nieuw volgens de astrologie kalander. Heel Sri Lanka heeft het werk neergelegd. Op het strand zijn veel gezinnen met kinderen. De vrouwen gaan aangekleed de zee in. Morgen mogen we meedoen met de festiviteiten. Ook ga ik weer uren in de branding van de Indische oceaan, heerlijke, goede, warme golven met mooie schuimkoppen.
Excursie
We met groepsgenoten een dagje weg geweest. De eigenaar van het tentje waar we aten, vertelde dat hij alles kon organiseren. Om 7.00 uur zaten we aan het ontbijt. Om 8.00 uur waren we de weg op om niet veel later een boottocht te maken langs 45 eilandjes met het nodige natuurschoon en ook, natuurlijk een tempel. Via een primitieve viskwekerij en een mannetje die kaneel verkocht uit eigen tuin voeren we terug. De zon brandde en de schildpadkwekerij was de volgende stop. De eieren van de schilpadden werden daar uitgebroed en de kleintjes mochten daar 3 dagen blijven om hun schild te laten uitharden. We mochten de kleintjes uit het bad halen om te bekijken. Wat hebben die kleintjes sterke flippertjes!
Wat een lelijke souvenirs verkochten ze daar.
Ook hebben we een maansteenmijn bezocht. Gelukkig mochten we daar niet in want voor geen goud zou ik 20 meter afdalen om dan 5 meter in de nattigheid van een horizontale gang te kruipen. Natuurlijk, uiteraard en vanzelfsprekend werden we een winkel ingeleid waar ik, wat werd ik hebberig, een blauwe maansteenhanger kocht. Helemaal happy lieten we ons terug rijden naar het eethuisje waar ik alweer te lekker at. Het is zo saai.
Gelukkig Nieuwjaar! Het was een mooie dag om op het stand te zitten. Te soezen, te kletsen, af en toe het water in en verder niets. De locals vierden met hun kinderen Nieuwjaar. De volgende spelletjes werden onder andere gespeeld: koekhappen, zaklopen, stoelendans, eieren gooien en touwtrekken. Ook de dames deden mee. Helaas kwamen zij 3 vrouwen tekort. Of wij? Dat wilden we wel. Heel het dorp deed mee aan het toejuichen. Dat hielp. Met drie Nederlandse vrouwen en twee Sri Lankaanse dames wonnen we 2 maal.
Roem en een lekkere fles koel bier voor de winnaars!
De volgende dag moesten we vroeg op. We zouden weer naar huis gaan. In alle rust zocht ik mijn bagage bij elkaar. Stop het meeste in de grote rugzak en ga met een minimaal beladen rugzakje de terug reis beginnen. We vertrokken volgens planning op donderdag en zouden dezelfde dag nog op Schiphol landen. We kwamen zes dagen later thuis.
Hoe die anders die terugweg verliep kan je lezen in: Gestrand in Qatar.
Overmorgen is het zover. De rugzakken zijn gepakt, de pups zijn naar de oppas en de achterblijvende dochter voorzien van goede raad.
Ik ga doen wat ik het leukste vindt: REIZEN!
Ayubowan! (goedendag)
Marawila
De reis naar Sri Lanka duurde van deur tot deur 24 uur. Het is in Sri Lanka 4,5 uur later. Volkomen “brak” kwam ik aan. Met de hitte op het vliegveld van Colombo viel het mee. Bij de eerste stap die ik buiten deed wist ik het weer: smog en een loodzware hitte. Geschat: 42 graden.
Frank en ik sliepen van 11.00 tot 13.00 uur. Dat was niet voldoende. Volkomen opgezwollen,Barbamama? met allerlei vage pijntjes dook ik om 20.00 uur m'n bed in en sliep 14 uur aan een stuk door met een fleece vest aan. De airco stond op koud. De volgende dag hebben we in de schaduw van het zwembad gelegen om ons vervolgens door dokter 2-hands te laten masseren. Het was meer gebed dan massage en ook ging nog regelmatig zijn mobiel. Het is een feestdag. Bovendien een zondag en de rest van het personeel was vrij en de dokter kan een telefoon niet zomaar laten rinkelen.
Polonnaruwa
We zijn vanuit Marawila naar Polonnaruwa gegaan. We hebben gezien: rotsfort Sigiriya, de leeuwenrotsstempel. Aan de voet van het eigenlijke fort bewaken twee reusachtige leeuwenklauwen de ingang. We hadden geen zin om in de hitte naar boven te sjouwen. Ook tal van ruines waren er en natuurlijk de Boedistische tempels. Het is helaas zo, zie je er een, dan heb je de meeste gezien. We hebben er al veel gezien in de afgelopen jaren, dus we richten ons wat meer op de bevolking en de stad zelf. Om de hitte te ontsnappen gingen we op het enige bankje in de schaduw zitten. Een eindje verderop zagen we een aap in de boom. We waren gewaarschuwd voor stelende, valse apen. De aap kwam steeds dichterbij. Dat vind ik niet prettig. Hij keek me aan en liet zijn tanden zien. Ik stond op, met Frank achter me aan en liepen naar een ander stukje met schaduw. Het is 41 graden, in de zon is het niet om uit te houden. Meneer aap had zijn zin. Hij wenkte naar een vrouwtjes-aap die op ons bankje ging zitten zij begonnen zich voort te planten. Na afloop liet meneer aap zich liggend op z'n rug lekker vlooien. Tja blijkbaar hadden wij zijn bedbank ingepikt en dat werd niet geaccepteerd.
Met reisgenoten gaan we met de tuc-tuc naar het "nieuwe" centrum van de stad. We lopen langs het verkeer in de winkelstraat. Als enige toeristen trekken we veel bekijks. We willen wat drinken en om een tafel vrij te maken worden de locals verjaagd. Onze tuc-tuc chauffeur laat ons het station zien. We mogen achter de balie kijken. Daar staat een houten kast met kaartjes. Alles staat daar nog zoals in het jaar 1850. Als souvenir mag ik een gebruikt kartonnen treinkaartje meenemen. Dan is het tijd voor het zwembad. Dat is fijn voor de jonge bedienden. We zijn de enige gasten.
's Middags gaan we met een gammele vissersboot het stuwmeer op. Het meer bestaat sinds 1941. Voorheen was het een droge vallei. Kale boomtoppen steken uit het water. Er is vis in uitgezet. Onderweg laat een visser zijn vangst zien. Ik ben verbaasd over de grote van de vissen . O ja, vis komt niet uit de supermarkt, maar heeft eerst ergens heeft moeten groeien en zwemmen. Onze roeiers kennen de weg en laten ons de mooiste plekken zien met vogels in allerlei kleuren. We zien ooievaars. De waterlelies bloeien. We gaan verder langs drijvende eilanden. Opeens zie ik nog een 10 meter van me af een waterbuffel. Hij lijkt zo onschuldig. De roeiers zetten een tandje bij. Dangoeroes? vraag ik later. Yes Madam, verry dangaroes, they move quick.
Na uren komen we aan bij een eiland. Het is een groot rotsblok van 500 vierkante meter. Daarop wonen duizenden vogels. We meren aan en gaan het eiland op. Het eiland ruikt naar vis. Het is een wonderlijke ervaring duizenden vogels op te zien vliegen. Het regent stront. Op elk plekje van het eiland is een vogelnest met eieren.
Onze gids verteld dat hier nooit mensen komen, geen toeristen en ook de locals niet. Ik loop verbaasd over het eiland, voor me uit vliegen vogels op, achter me landen ze op hun nesten. Zoveel vogels op zo’n klein eiland en ik.
Gelukkig heb ik al mijn eerste voorraad souvenirs gekocht. Door het lozen van gebruikte shirts is er ruimte om voldoende kaneel, kruidnagels en nootmuskaat voor de komende 10 jaar. Na de rondleiding in de specerijentuin en de korte beenmassage kon ik niet om het winkeltje heen.
Ik ben blij dat ik de vrucht van de cacaoboon aan een boom heb zien groeien en kunnen vasthouden. Als chocolade liefhebber kon ik niet anders. Alleen jammer was dat de gids vertelde dat alleen extra pure chocolade gezond is. Ik hou van melk chocolade.
De reis gaat verder langs een echtpaar dat als beroep heeft te laten zien dat ze alles van de kokosnoten en de palm benutten. Dat is veel. De leuke pollepels zijn niet vaatwasmachine bestendig. Als souvenir kreeg ik een stuk touw. Altijd heel handig.
Kandy, 2 april 2010
Ik ben gisteren in de stad Kandy gearriveerd. In het hotel leek de tijd 100 jaar te hebben stilgestaan. Koloniaal, hoge plafonds en onderdanig personeel. Alleen de airco en de uitlaatgassen bewezen dat de tijd niet heeft stilgestaan. In Kandy heb ik een oliemassage met sauna genomen. In die hitte de hiittein helpt tegen de hitte. Mij is beloofd dat ik daar 10 jaar jonger van zou worden. "Wel een nacht laten intrekken mevrouw!" Frank lag vanochtend in een deuk, ik zag er niet uit en leek wel 20 jaar ouder. Dat is 72 jaar en bedankt!
Kandy is een grote stad met 150.000 inwoners. Op de markt in de buurt kan je over de hoofden lopen. Het is oppassen als je iets op de markt wil kopen. Als toerist vindt men je zo rijk dat je het 2 of 3 maal de prijs kan betalen. Ook ik stink erin. We hadden honger en kochten een kilo bananen voor 1 euro. In de supermarkt zag ik de echte prijs, 0,50 euro. Afdingen op de markt helpt niet.
Vanavond zijn we naar de olifanten geweest die werden gewassen in de rivier.
Per persoon betaalden we de hoofdprijs van 7 euro. Dan verwacht ik ten minste 2 olifanten. Helaas, het was er slechts 1, de andere olifant was uitgeleend. Een blinde dame van 43 jaar die er geen zin in had en pas na veel aansporing deed wat van haar werd gevraagd. Frank en ik reden een stukje van 40 meter op haar, zonder zadel. Vervolgens moest zij van haar eigenaar in de rivier gaan liggen. Gewassen moet er worden. We wilden niet helpen. Te vaak hebben we olifanten gezien om dit leuk te vinden. Nog wat foto's en toen was het binnen een half uur klaar.
Het is Pasen. Er is niets van te merken, zelfs geen paastak, of chocolade eitje.
Zondag zijn we vertrokken om hoger de bergen in te gaan. Het is kouder. Dat wil niet zeggen dat het overdag koud is, integendeel, maar 's nachts wel en 's avonds koelt het snel af. Hier vinden ze het dan al erg koud en hebben jassen aan en mutsen op. Voor ons zijn de avonden heerlijk van temperatuur.
Op dit moment zitten we midden in de verkiezingperiode. Die is binnen 6 dagen. Je merkt dat er protestdemonstratie zijn en veel geluidswagens die oproepen om op iemand te stemmen. Dat moet je wel zien en horen want de truck heeft manshoge boxen.
Het is een tropisch eiland en altijd warm. In deze tijd van het jaar is er de minste regenval. Als het regent doet dat het overvloedig rond de klok van 5.00 uur in de middag. Het duur meestal een uurtje. Het is niet vervelend maar afkoelen doet het niet. Gewoon een warme douche. De mensen zijn aardig. De noordelijk punt India is 35 mijl weg. Het verschil tussen beide landen is enorm.
Meestal komen ze hier een afspraak na en hoef je niet langer dan een half uur te wachten. Als er dan nog niets gebeurt, dan zijn ze het vergeten en moet je opnieuw beginnen. Kwaad worden heeft geen zin, want dat werkt niet en levert teveel gezichtsverlies op. Gewoon opnieuw beginnen of iets anders regelen. Niet altijd even gemakkelijk.
Bandarawela, 6 april 2010
Het duurde een half uur voor ik een internetcafé vond. Ik zit nu in een klein zweterig hokje mijn vermoeide benen uit te laten rusten.
We zijn vertrokken naar de hoogvlakten. Onderweg de berg opgegaan met louter haarspeldbochten. Daar werd ik niet blij van, dus toen we eruit konden bij een theefabriek was dat prima. Onderweg veel theeplantages gezien en weet nu hoe de struiken er uit zien. Het zijn struiken van ongeveer veertig cm hoog. Als je ze laat doorgroeien worden het bomen. Goede thee is erg duur en er zijn heel veel plantages. De rest van de thee die overblijft na het drogen, zij noemen het afval, is de goedkope thee die je in de supermarkt kan kopen. Daar mankeert niets aan. We kregen een rondleiding in de theefabriek. Een struik kan elke zevende dag geplukt worden. Alleen de nieuwe lichtgekleurde blaadjes worden geplukt. Deze worden dan in fabriek op een lange bak gelegd waar ventilatoren onder de thee drogen. Dit duurt een dag. Dan gaan ze de vergruizer in en wordt het echte thee. Het proces van plukken tot thee is heel kort en ze kunnen veel produceren. De theefabriek waar wij waren had 1300 man in dienst, waarvan veel plukkers. In de theefabriek rook het heerlijk naar verse thee. Uiteraard een lekker kopje thee gedronken.
Nuwara Eliya.
In deze plaats ademt alles Engels. Het is verwaarloosd, zoals zoveel. Je ziet nog de renbaan, de golfbaan, die nog steeds gebruikt wordt en veel Victoriaanse villa's. We hebben geluncht bij een kunstmatig meer waar je kon roeien. Leuk was het monniken en locals te zien cricketten. Past echt niet bij elkaar.
We logeerden in een zeer oude Engelse club, de Hills club, die geheel in luister op Britse wijze werd gerund. Het hotel was zeer Engels, grote lounge met open haar de meubels, lange gangen, een bibliotheek en enorme tuinen. Het plaatsje zelf was klein en op zondag erg druk in verband met de verkiezingen. Alles was groen versierd. Lijst 8 schijnt hier erg populair te zijn. We mochten wel in het restaurant van het hotel eten, maar dit was zeer prijzig, dus hebben we ergens anders gegeten.
Morgenvroeg vertrekken we naar de volgende locatie, 1000 meter zakken naar de natuurreservaten, waar we enkele dagen in verschillende plaatsen blijven. Een van de overnachtingen is in een tent. Het is daar 's nachts ongeveer 28 graden, koud wordt het niet!
Horton Plains
Gisteren 4 uur in het natuurgebied Horton Plains gelopen met uitzicht op de hoogste berg van Sri Lanka. Horton Plains is een hoogvlakte waar je ook het "eind van de wereld" kon zien. Het was 2e Paasdag. Dit jaar geen lekkere chocolade eitjes voor mij, maar afzien. Ik moest om 5 uur op. Ik bedacht me dat het in Nederland 1.30 uur is en iedereen nog lekker in bed ligt. Het was een heuvelachtig, rotsig gebied. Veel losse stenen en geen echte wandelpaden .Er waren rivierbeddingen, smalle paadjes en veel dalen en klimmen.
De tocht was het waard al heb ik niet veel van het landschap gezien omdat ik heel goed moest kijken waar ik mijn voeten zette. Op een heel hoog punt heel voorzichtig in de diepte gekeken. Het was toen 10 uur in de ochtend en nog erg helder, zodat we ver konden zien. Al hel snel kwam de mist op en een half uur later zag je niets meer.
Het uitkijkpunt over de vallei en de waterval waren de 2 bijzondere plekken. Helaas heb ik de waterval gemist. Ik zag hem wel van een ander punt, maar het toeristische punt heb ik niet bereikt omdat ik linksaf in plaats van rechtsaf ben gegaan. Het was warm en mijn benen deden na afloop zeer en mijn voeten waren opgezwollen.
In de 1,5 uur durende tocht in de auto kon ik mijn ogen niet openhouden. Ik had geen last van de haarspeldbochten. Volgens Frank schudde mijn hoofd met elke bocht mee. Daarna weer anderhalf uur rijden met de bus en de lunch in een indiaans restaurant gebruikt. Rijst met curry en naan, een soort brood. Dat was lekker na zo'n wandeling. Toen opschieten, want we zouden met de trein verder gaan naar Bandarawella, twee uur met de trein.
Via Nanu Oya naar Bandarawella
We moesten een uur wachten, maar de trein vertrok nagenoeg op tijd, slechts een half uur later. Het was een zeer oude, wat gammele trein, waarvan de deuren nooit sluiten en mensen ook uit de deuren hangen. We zaten nog redelijk luxe, tweede klasse. Het regenen en de trein waaide erg goed door. De vesten zaten in de rugzak die met de bus verder was gegaan. Er werd van alles verkocht in de trein. Ook liepen er boefjes rond die proberen tassen te stelen. We kregen de waarschuwing je tas bij te houden. Dat snapten we zelf ook wel. Het was wel weer een belevenis. De rails is door de Engelsen aangelegd om Kandy uit het isolement te halen. De rit duurde 2 uur, na 1 uur vond ik het wel mooi geweest. De ene steile bergwand na de andere theeplantage. Voorts hing er een dikke mist. De trein puft met een slakkengang door tunnels en langs afgronden en komt tot een hoogte van 1900 m boven de zeespiegel.
Toen we aankwamen was er maar 3 wensen, douchen, warm aankleden en eten.
Eten
Het eten in Sri Lanka is heerlijk. Het zit tussen de keuken van Thailand en India in. Soms is het te spicy, voor de rest is het erg lekker. Ik leerde wingbean te eten, een soort sperzieboon met vleugels en trommelstok-bonen. Deze splits je open en schraap je met je tanden uit, lijkt wat op asperge. Verder jonge kokos gedronken en het onrijpe vruchtvlees uitgeschraapt en opgegeten. Het lijkt op kwal maar smaakt naar jonge kokos.
Tissamaharama,
Ik zit in het zoveelste vieze warme café met harde muziek. We hebben ons met een tuc-tuc in het plaatsje af laten zetten. Eerst even shoppen en dan masseren. Er zijn weinig masseurs en heel duur. We laten de massage voor wat hij is. Vanmiddag een plons in het hotelzwembad. Dan nog een paar tempels met verplichte lange broek en morgen een jungle safari. Lui? Ik moet om 5.00 uur vertrekken, dat is actief.
De safari in het natuurreservaat van Yale viel tegen. Ik ben 4 uur heen en weer geschud in een jeep over modderige zandpaden. Gezien: 2 olifanten, een kudde waterbuffels, 4 hanen, 3 pauwen, waarvan 1 vrouwtje, een varaan, bijna overreden omdat de chauffeur niet oplette en de gids in slaap was gevallen, wilde zwijnen, een hyena en talloze tropische vogels en een musje. De jaguars waren al eerder gestoord door safariganders toen zij met een krokodil in gevecht waren en lieten zich niet zien.
Udawalawe Camp
We hebben overnacht in een tentenkamp. We hadden een eigen bungalowtent. De nacht was overgoten met junglegeluiden. Ik was overgoten met Deet. De moesson doet goede zaken, alles is modderig en de tent rook zuur. Om 6.00 uur lag ik voor de tent in een natte hangmat met uitzicht over een meertje. Onbeschrijfelijk geluk. Wat een geluk dat ik het zware bier met 8,8% alcohol niet gedronken had en daardoor niet met hoofdpijn wakker werd. Ik had nog meer geluk, ik hoefde er vannacht niet uit om te plassen en het aarde donker een toilet moest zoeken.
Vanuit het kamp zijn we op safari gegaan. Ik heb olifanten, waterbuffels, pauwen en een adelaar gezien. De olifanten leefden in familie groepen. Een boze olifant kwam al toeterend op de jeep af. Ik schrok, vergat een foto te maken en maakte me klein.
Hikkaduwa
De luie dagen zijn begonnen. We hebben nog 4,5 stranddagen tegoed. Het hotel ligt aan een drukke weg met winkeltjes en restaurantjes. Het hotel is sjiek, dus duur. Vanavond eens geen rijst eten maar pizza of iets dergelijks.
's Avond een bezoek aan het bedevaartsoord Kataragama. Kataragama is een van de heiligste plekken van Sri Lanka en een pelgrimsoord voor Boeddhisten, Hindoes en Moslims die er de god Skanda eren. De god doet zijn wonderen door middel van de ontelbare zieners, orakels en wonderdokters die het eiland rijk is.
De gelovigen offerden grote manden met fruit in deze tempel of die van Ganesh, de olifantgod van het hindoeïsme die eveneens zeer geliefd is bij de boeddhisten. De grote manden met fruit die de gelovigen schenken worden begraven. Wat een zonde, al dat kostbare en lekkere fruit weg te gooien. Het leek wel een wedstrijd wie de grootste fruitschaal offerde!
We mochten de tempel in. Dat was heel gastvrij en bijzonder. Helaas werden door een herrie van de klokken en de trommel verjaagd. Het was lawaai om het lawaai maken. Het duurde en duurde maar. Ik stopte mijn vingers in mijn oren en ben afstand gaan kijken.
Galle
Ik ben naar Sri Lanka gekomen met een missie en ben geslaagd.
Daarvoor moest ik in vestingstadje Galle zijn. Kantklossen is door de Portugese bezetters geïntroduceerd in Galle dat nu het kantklos centrum van de wereld is. Het mooiste kantklos wordt daar gemaakt. Ik vond een dame die het maakte. Zij vertelde dat haar man in 2004 door de Tsunami om het leven is gekomen. Zij woont in een vluchteling huisje dat door de Chinezen is gemaakt.
Ik ben een trotse, blije oma van het ongeboren kind van mijn oudste dochter Marina. Voor mijn 1e kleinkind kocht ik 4 meter kantklos lint om witte dekbedhoezen te versieren. Die lakens heb ik in Nederland bij de V&D gekocht. In gedachte zie ik de baby al liggen.
Het is drie jaar later. De ongeboren baby heet Luke, is heel mooi met blond haar, blauwe ogen en slaapt heerlijk onder zijn witte dekbedhoezen met handgemaakt kant uit Galle.
Ayurveda massage
Ik heb vandaag twee keer aan Thailand gedacht. De eerste keer toen ik Thais geld in mijn broekzak vond, keurig gewassen en gestreken, de tweede keer toen ik na Frank op de weegschaal moest voor de Ayurvedische massage "dokter". Frank schrok zichtbaar en toen ik aan de beurt was wist ik het al: alweer 10 kilo verschil, net zoals toen we ons, voor de grap, een keer wogen in Thailand.
Tegen over het hotel is een massage centrum. Voor 30 euro per persoon een massage van 2 uur. Eerst het ritueel door onze "dokter". Wegen, pols voelen Volgens mij voelde hij niets want hij zat veel te hoog. Hij kijkt in de ogen en vraagt naar klachten. Ik ben 2,5 week op vakantie, volkomen relaxed en voel geen enkel pijntje. Mij lichamelijk inspannen doe ik niet en mijn stoere rugzak wordt gedragen door de alom aanwezige boys. Het langste eind dat ik de rugzak heb gesjouwd was in Almere, van huis naar de bushalte.
Toen kwam de massage, ik werd op een soort van obductie tafel gelegd met opstaande randen, in de olie gezet, toen in een soort van doodskist/stoompan gelegd en toen weer geolied. Are you oké, madam, werd regelmatig gevraagd. Yes I am. Dat is waar ook, ik word niet geofferd in een bizar ritueel, maar ben er voor m'n eigen plezier. Na mijn hele lijf te hebben laten gekneed, was het tijd voor een kruiden-beurt. In een soort van theezakken zaten kruiden. Die zakken werden in heet water verhit en dan tegen m'n lijf geslagen. Het rook naar gewone thee. De samenstelling was geheim. Toen waren mijn hoofd en schouders aan de beurt. 3 kwartier lang, lekker dat het was, werd ik verder in de olie gezet en gemasseerd door een jongen die ik al eerder als "de slager" heb bestempeld. Hij deed z'n werk goed, gaf een complimentje over m'n haar en goot daar zoveel olie in dat het nog net niet drupte. Na afloop keek ik in de spiegel. Steil haar! De dokter legde uit dat om de olie en de kruiden goed te laten werken, deze 24 uur moesten intrekken. Het was heel bijzondere olie, geen ordinaire kokosolie, stel je voor, maar iets wat ik vergeten ben. Na afloop zag ik Frank. Hij zag eruit als een paling, klaar voor de pan. We vluchten ons hotel in. Niemand zag ons. In de badkamer heb ik 3 keer mijn haar en huid gewassen. Na al deze mishandelingen voel ik me opperbest met een setje schone kleren in een café aan het strand.
Hoe zeg je nee zonder nee te zeggen.
Onze reisleider vroeg wat we de volgende ochtend om 5.15 uur wilden drinken. Ik wilde black thea en Frank koffie. Aan mij vroeg hij of ik melk in mijn thee wil. Nee, graag zwarte thee. Aan Frank werd gevraagd of hij melk in zijn koffie wil. Ja, met melk. Goed zei hij, 1 maal thee zonder melk en 1 maal koffie met melk. Dat klopt. Toen werd duidelijk waar deze omweg voor nodig was, er was geen melk en we konden de hele bestelling opnieuw doen alleen was Frank zo wijs ditmaal thee te bestellen. Met melk werd nog gevraagd. Een Sri Lankaan verkoopt niet graag nee. Nee is gezichtsverlies.
Negombo
Vandaag is het oudjaar in Sri Lanka, morgen Nieuwjaar. De jaartelling is hetzelfde, alleen vieren zij oud en nieuw volgens de astrologie kalander. Heel Sri Lanka heeft het werk neergelegd. Op het strand zijn veel gezinnen met kinderen. De vrouwen gaan aangekleed de zee in. Morgen mogen we meedoen met de festiviteiten. Ook ga ik weer uren in de branding van de Indische oceaan, heerlijke, goede, warme golven met mooie schuimkoppen.
Excursie
We met groepsgenoten een dagje weg geweest. De eigenaar van het tentje waar we aten, vertelde dat hij alles kon organiseren. Om 7.00 uur zaten we aan het ontbijt. Om 8.00 uur waren we de weg op om niet veel later een boottocht te maken langs 45 eilandjes met het nodige natuurschoon en ook, natuurlijk een tempel. Via een primitieve viskwekerij en een mannetje die kaneel verkocht uit eigen tuin voeren we terug. De zon brandde en de schildpadkwekerij was de volgende stop. De eieren van de schilpadden werden daar uitgebroed en de kleintjes mochten daar 3 dagen blijven om hun schild te laten uitharden. We mochten de kleintjes uit het bad halen om te bekijken. Wat hebben die kleintjes sterke flippertjes!
Wat een lelijke souvenirs verkochten ze daar.
Ook hebben we een maansteenmijn bezocht. Gelukkig mochten we daar niet in want voor geen goud zou ik 20 meter afdalen om dan 5 meter in de nattigheid van een horizontale gang te kruipen. Natuurlijk, uiteraard en vanzelfsprekend werden we een winkel ingeleid waar ik, wat werd ik hebberig, een blauwe maansteenhanger kocht. Helemaal happy lieten we ons terug rijden naar het eethuisje waar ik alweer te lekker at. Het is zo saai.
Gelukkig Nieuwjaar! Het was een mooie dag om op het stand te zitten. Te soezen, te kletsen, af en toe het water in en verder niets. De locals vierden met hun kinderen Nieuwjaar. De volgende spelletjes werden onder andere gespeeld: koekhappen, zaklopen, stoelendans, eieren gooien en touwtrekken. Ook de dames deden mee. Helaas kwamen zij 3 vrouwen tekort. Of wij? Dat wilden we wel. Heel het dorp deed mee aan het toejuichen. Dat hielp. Met drie Nederlandse vrouwen en twee Sri Lankaanse dames wonnen we 2 maal.
Roem en een lekkere fles koel bier voor de winnaars!
De volgende dag moesten we vroeg op. We zouden weer naar huis gaan. In alle rust zocht ik mijn bagage bij elkaar. Stop het meeste in de grote rugzak en ga met een minimaal beladen rugzakje de terug reis beginnen. We vertrokken volgens planning op donderdag en zouden dezelfde dag nog op Schiphol landen. We kwamen zes dagen later thuis.
Hoe die anders die terugweg verliep kan je lezen in: Gestrand in Qatar.
